Gabriel wyszedł z pokoju i skierował się do kuchni. Przy wysepce siedzieli już rodzice.
- Dzień dobry. - mruknął podchodząc do lodówki.
- Dzień Dobry kochanie - przywitała go mama upijając sok.
Chłopak wyjął mleko i przygotował sobie płatki. Usiadł naprzeciw rodziców i zmierzył ich wzrokiem.
- Jak długo ona tu będzie? - zapytał wprost rodziców.
- To nie ona tylko Melanii i będzie tu tak długo jak jej się podoba. - odparł zza gazety do tej pory milczący tata.

- I tyle? Mogliście mnie uprzedzić o czymś takim. - powiedział z lekkim zdenerwowaniem.
- Gabriel... - zaczęła uspokajającym tonem matka lecz chłopak jej przerwał.
- Sprawię aby każdy jej dzień był jednym z najgorszych. - warknął i wstał szybko.
- Gabriel! - krzyknął za nim ojciec ale chłopak go nie słuchał. Szybkim krokiem wyszedł z kuchni i zauważył dziewczynę.
- Miło się podsłuchiwało? - warknął na jej widok idąc na górę po schodach. Gdy był obok niej specjalnie uderzył ją barkiem nic sobie z tego nie robiąc.

Chłopak wszedł szybko do pokoju, zatrzaskując z całej siły za sobą drzwi. Włączył na cały regulator muzykę i usiadł na parapecie. Oparł głowę o zimną szybę i zamknął oczy rozmyślając.