Fabuła dz. :
W naszym domu nie ma matki , więc można powiedzieć że ją zastępujemy.Wszystko robimy od sprzątania aż do gotowania + praca dorywcza.Nasi ojcowie nie zarabiają najwięcej , a tak serio to nic nie zarabiają.Są Alkoholikami , siedzą każdego dni pod sklepem pijąc jakieś piwo.Nie to że mamy takiego ojca to jeszcze zalewają nas długi ,nie starcza  nasza pensja w wysokości 700 zł na zapłacenie przynajmniej 3 długów.Pewnego dnia przychodzi do nas kobieta w czarnym garniturze , a za nią grupka policjantów.Nie wiedząc co zrobić wpuszczamy ich , co się okazało biorą nam ojców a nas wysyłają do zastępczej rodziny.Nie chcemy tego sprzeciwiamy się , ale mamy dopiero 17 lat.Gdy jesteśmy już w nowym domu okazuje się że mamy "wspaniałą rodzinkę".Matka , Ojciec i jeden chłopak w naszym wieku.Nie podoba mu się to że się wprowadziłyśmy , dokucza nam itd.
Czy spodoba nam się w nowym domy ?
A może
Nie ze względu na chłopaka ?

Fabuła ch. :
Mieszkamy w dosyć bogatej rodzinie , mamy czego chcemy no i tez robimy co chcemy.Nasi rodzice nas nie ograniczają.Pewnego dnia nasi rodzice oznajmują że wprowadzą się do nas dziewczyny z biednej rodziny , nie chcemy tego!.Wymyślamy plan żeby je wkurzać i jak najszybciej żeby stąd wyjechały.To my jesteśmy pupilkami rodziców , a jak one będą to już nimi nie będziemy.Zazdrość kieruje nami.
Czy nam to przejdzie o ciągłe ubieganie się o byciu pupilem ?
A może
Nie przestaniemy ?


Nie zajmuje .
Można się w sobie zakochać jak ktoś chce :3

Karta dz.:
Imię :
Nazwisko:
Wiek : 17
Charakter:
Wygląd:
Hobby:
Do kogo się wprowadza :
Inne :



Karta ch.:
Imię :
Nazwisko:
Wiek : 17
Charakter:
Wygląd:
Hobby:
Inne :

Karta dz.:
Imię : Melanii
Nazwisko:Black
Wiek : 17
Charakter:Uparta,tajemnicza,buntownicza,szczera,przyjacielska,ambitna,dowcipna,energiczna,
odpowiedzialna,pewna siebie.
Wygląd: tam
Hobby: Koszykówka,szkic,muzyka,fotografia,hokej,siatka,deska,taniec.
Do kogo się wprowadza : nwm
Inne : w grze

Dz:
-Mela
-

Ch:
-Gabriel
-

Do jakiej rodziny jedzie dziewczyna :
-
-Mela do ..

Karta ch.:
Imię: Gabriel
Nazwisko: Johnson
Wiek: 17
Charakter:
Zależy od sytuacji; odważny, porywczy, zawsze postawi na swoim, pewny siebie, kreatywny, reszta w grze.
Wygląd:

Hobby:
Fotografia, muzyka, książki, gry, nauka, podróże.
Inne:
Brak

Zaczynamy ! :
Dziewczyny wychodzą z taksówek , są pod domem.No będą się wprowadzać
Chłopacy robią co chcą , mogą się przywitać lub nie xD

______________________________________________________________________________
Otworzyła drzwi od taksówki, przed jej oczami stała duży dom.Z zachwytem wychodziła z taksówki.Gdy już się napatrzyła widokiem , wyjęła swoje walizki z bagażnika.Wolnym krokiem zbliżała się do drzwi wejściowych.

Gabriel siedział w swoim pokoju na parapecie z książką na kolanach. Od czasu do czasu wyglądał zza okno lecz po chwili wracał do lektury. Po pewnym czasie zauważył podjeżdżającą taksówkę. Odrzucił książkę na bok i wyjrzał przez okno. Obserwował dziewczynę z niezdradzającym niczego wyrazem twarzy.

Stanęła przed wielkimi drzwiami , niepewnie zadzwoniła dzwonkiem.Po czym stanęła wyprostowana czekając jak ktoś otworzy.

Rodzice Gabriela czekali niecierpliwie w kuchni. Gdy Zadzwonił dzwonek do drzwi, oboje szybko stanęli na nogi i podeszli do drzwi. Mama chłopaka - Agnes otworzyła drzwi i uśmiechem powitała dziewczynę.
- Witaj kochaniutka. Jak podróż? - zapytała, podczas gdy jej mąż - Feliks, zabierał torby od dziewczyny.
Gabriel w tym czasie podszedł do półki z książkami, odłożył na miejsce swoją lekturę i wymknął się bezszelestnie z pokoju. Usiadł u góry schodów i oglądał całe zajście.

-Dzień dobry.Można powiedzieć że była wyjątkowa.-powiedziała z uśmiechem.Zaczęła się rozglądać po pokoju w którym się znajdowała-Nie chce być bezczelna ale pani mieszka tu sama z mężem ? -spytała podchodząc w stronę dużego obrazu.

Feliks zabrał torby i położył u stóp schodów. Zerknął do góry i posłał surowe spojrzenie synowi. W tym czasie Agnes prowadziła rozmowę z dziewczyną:
- To bardzo dobrze, zmęczona jesteś? Mój mąż, Feliks, zaraz pokaże Ci Twój nowy pokój. - powiedziała wskazując na swojego męża, który powoli do nich podchodził.
- Z wielką chęcią. - rzekł z uśmiechem na twarzy stając przy żonie.
- Ależ nie jesteś bezczelna, masz prawo wiedzieć - uspokoiła ją mama Gabriela. - Mieszka z nami jeszcze nasz syn, Gabriel. Jesteście chyba w tym samym wieku. - stwierdziła po chwili. W tym czasie Feliks obrócił się i przywołał gestem chłopaka.
- Chodź Gabriel. Bądź tak miły i przywitaj się. - powiedział tonem nieprzyjmującym odmowy. Gabriel podniósł się leniwie i zszedł na dół. Zatrzymał się przy rodzicach, zmierzył wzrokiem dziewczynę i mruknął na powitanie - Hey. - następnie skierował się do kuchni i podszedł do lodówki. Stał przy niej wytężając słuch.

Dziewczyna patrzyła się jak chłopak odchodzi.-Troszkę jestem zmęczona.Mam własny pokój ?  - spytała poprawiając włosy.Po czym ucichła

Rodzice zmierzyli gniewnie chłopaka wzrokiem ale po chwili wrócili do dziewczyny. - Tak, tak. Masz własny pokój, znajduje się na górze. Do niego dołączona jest łazienka i garderoba oraz mały balkonik. To chyba Ci wystarczy prawda? - zapytała pani Agnes.

-Tak , wcześniej takiego luksusu nie miałam - powiedziała z wielkim uśmiechem po czym przytuliła mocno kobietę.-Przepraszam - powiedziała puszczając kobietę.

-Uch.. - mruknęła zaskoczona kobieta w chwili gdy Melanii ją przytuliła. Po chwili wahania odwzajemniła uścisk.
- Ależ nic się kochanie nie stało. - uspokoiła ją ze szczerym uśmiechem. W tym czasie Gabriel odwrócił się i widział całe zajście. Wyszedł z kuchni i westchnął sztucznie. - Och jakie to słodkie. - i przewrócił oczami.
- Gabriel. - rzekł stanowczo ojciec. - Bądź tak miły i pokaż pannie Black jej pokój.
Chłopak ze zdziwieniem otworzył usta ale po chwili je zamknął. - Nie ma mowy. - warknął oburzony.
- Jest na przeciw Twojego. Ten w którym mieszkała Twoja siostra zanim.. zanim się to wydarzyło. - dodał z lekkim zasmuceniem w głosie.

Mela patrzyła się na chłopaka , chciała coś powiedzieć ale zdecydowała się nie wtrącać.

Ojciec wpatrywał się w chłopaka gniewnym wzrokiem. W końcu Gabriel uległ.
- Dobra - powiedział głośno unosząc ręce - Chodź. - mruknął do dziewczyny i nie czekając na nią poszedł w stronę schodów.
Pani domu obserwowała chłopaka i siląc się na opanowany ton rzekła - Tylko bądź miły, to nasz gość.
- My wychodzimy. Musimy jechać zrobić zakupy. - powiedział nagle Feliks i skierował się na zewnątrz. Chwilę potem dołączyła do niego żona i oboje pojechali do miasta na zakupy.

Mela szła za chłopakiem , patrząc się co jest wkoło.-Co jesteś taki ponury ? -spytała się chłopaka.

- Nie lubię obcych. - mruknął spoglądając znacząco na nią. - Ty też jakoś nie wyglądasz na szczęśliwą - zauważył po chwili.

-Bo myślałam że nie będzie dzieci w tym domu a szczególnie chłopaka w moim wieku - powiedziała idąc dalej za chłopakiem.

- Myślałem, że będziesz małym bachorem, którego będę mógł się szybko pozbyć, a nie dziewczyną w moim wieku. - przedrzeźniał ją chłopak. Wszedł na górę i skręcił w prawo idąc korytarzem do końca.

-Palant - powiedziała pod nosem idąc dalej za nim

Gabriel stanął przed drzwiami i odłożył walizki. Poczekał na dziewczynę i stanął tak blisko aby tylko ona usłyszała szept.
- Słuchaj, też się nie cieszę, że masz mieszkać ze mną. Postaram się to jak najszybciej zmienić. - szepnął z tajemniczym uśmiechem ale nie odsunął się.

-Wiesz miło by było , ale ja stąd nie chce wyjeżdżać. - szepnęła mu do ucha po czym od niego się odsunęła.-No to dziękuje za pokazanie pokoju - powiedziała z sarkazmem otwierając drzwi do pokoju.

- Jeszcze będziesz błagać aby Cię stąd wyrzucili. - mruknął także się odsuwając. - Nie ciesz się zbytnio, nie będziesz w nim mieszkać długo. - Powiedział ze sztucznym uśmiechem obserwując dziewczynę.

-Oh, jak miło -powiedziała biorąc walizki z ziemi.Po czym położyła je w pokoju.

- Zawsze będziesz tak miło traktowana. - powiedział sarkastycznie, opierając się o framugę drzwi do pokoju dziewczyny. Stał w ciszy i patrzył krytycznym wzrokiem na to co robi dziewczyna.

-Masz zamiar stąd pójść czy mam ci pomóc ? -spytała odwracając się do chłopaka.Po czym do niego podeszła.

- Mam zamiar oczyścić dom z robactwa. - powiedział tajemniczo i szybko wycofał się do swojego pokoju. Zamknął za sobą drzwi i nerwowo chodził z miejsca na miejsce.

Zamknęła drzwi od pokoju ,  po czym zaczęła się rozpakowywać.Jak się rozpakowała rzuciła się na łóżko , i usnęła.

Gabriel po dłuższej chwili uruchomił laptopa i zaczął szukać swojej ulubionej listy z piosenkami. Znalazł ją i włączył. Jako pierwsza zabrzmiała piosenka Anthrax - Madhouse. Z lapotpa popłynęła głośna muzyka a, chłopak podszedł do łóżka i położył się na nim twarzą skierowaną w górę. Zamknął oczy i zaczął rozmyślać, jednocześnie wsłuchując się w muzykę.

Mela przebudziła się  , wzięła poduszkę kładąc ją sobie na głowie.-Co za człowiek - mruknęła pod nosem mocniej przyciskając poduszkę.

Chłopak leżał tak i słuchał muzyki, gdy skończyła się ostatnia piosenka wstał i podszedł do okna. Zaczęło się robić już ciemno. Po chwili namysłu zatrzymał muzykę i wyszedł z pokoju. Otworzył drzwi do pokoju dziewczyny i zapytał: - Jesteś głodna?

-Uff-powiedziała pod nosem gdy już nie słyszała głośnej muzyki , odłożyła poduszkę na bok.Nagle ktoś wlazł do pokoju z niechcenia sprawdziła kto tam jest.-Jestem głodna.- powiedział wiercąc się na łóżku

- To dobrze. Na dole jest kuchnia, zrób dodatkowe kanapki dla mnie. Też bym coś zjadł. - Powiedział szczerząc się do dziewczyny.

-Jasne - powiedziała z sarkazmem po czym chwyciła za poduszkę.Szybkim ruchem rzuciła w chłopaka.

Gabriel w ostatniej chwili złapał poduszkę tuż przy głowie. - Niezły cel. - zaśmiał się i odrzucił poduszkę w stronę dziewczyny.
- To może jednak coś zamówimy? Obawiam się o swoje zdrowie jeśli coś mi przyrządzisz. - zaśmiał się znów opierając o framugę drzwi.

-A ty jesteś szybki - powiedziała wstając z łóżka.-Jak chcesz mi obojętne - dodała po czym podeszła do lustra.

- Jeszcze wiele o mnie nie wiesz - szepnął z tajemniczym uśmiechem. - Więc na co masz ochotę? - zapytał obserwując ją.

-Em na pizze z salami,kukurydzą,pieczarkami - powiedziała odwracając się w stronę chłopaka.-Może że nie chcesz pizzy to coś innego - dodała poprawiając swoje sterczące włosy

- Pizza? hm.. może być - powiedział po dłuższym zastanowieniu i wyszedł bez słowa na korytarz. Wybrał numer do pizzerii i złożył zamówienie. Wrócił do pokoju dziewczyny i mruknął - Będzie za 15 min. - po czym wyszedł i zbiegł po schodach na dół. Wszedł do salonu i włączył telewizor.

-Ok - powiedziała pod nosem po czym się odwróciła znowu w stronę lustra.Czesała swoje włosy ,gdy już to zrobiła.Wyjęła z szafki album i usiadła na łóżku , oglądając zdjęcia.

Po mniej niż 20 min Gabriel usłyszał dzwonek do drzwi. Wstał z łóżka i podszedł do nich. Otworzył, zapłacił za pizze i zamknął drzwi. Odwrócił się w stronę schodów i krzyknął - Ey młoda! Przyjechała kolacja! - po czym skierował się do kuchni, kładąc pudełko z jedzeniem na blacie wysepki kuchennej.

Słysząc głos chłopaka z dołu , położyła album na łóżku.Wstała z łóżka i pobiegła po schodach na dół.Weszła do kuchni ..

Gabriel otworzył pudełko i od razu doleciał do niego zapach pizzy. Oderwał jeden kawałek dla siebie, polał go dodanymi sosami w chwili gdy weszła dziewczyna. - Chcesz talerzyk czy coś? - zapytał widząc jak podchodzi.

-Em , talerzyk by się przydał - powiedziała patrząc się na chłopaka a potem na pizze.Podeszła bliżej blatu , czekając jak chłopak poda jej jakiś talerz

Gabriel odłożył kawałek skąd go wziął i podszedł do jednej z szafek. Wyciągnął mały, biały talerzy i podał go dziewczynie. Wrócił na swoje miejsce i wziął swój wcześniej wybrany kawałek pizzy.

Wzięła talerzyk do rąk po czym nałożyła na niego kawałek pizzy.Usiadła na krześle przy blacie , jedząc pizze.

Gabriel zaczął jeść swoją porcję  i w ciszy przyglądał się dziewczynie.  - Skąd się tu wzięłaś? - zapytał nagle wprost.

-Nie za bardzo chce o tym mówić - powiedziała jedząc pizze.-No przynajmniej nic tak ciekawego nie ma - dodała biorąc następny kawałek.

- Jak wolisz. - wzruszył ramionami kończąc pierwszy kawałek i zabierając się za drugi. Po chwili wstał i podszedł do lodówki. Wyciągnął dwie puszki Pepsi i wrócił, podając dziewczynie jedną.

-Dzięki - powiedziała biorąc puszkę.-A ty coś powiesz o sobie ? -spytała otwierając puszkę zimnej pepsi.

- Hm.... jestem... Gabriel... - powiedział między kęsami pizzy. - Co jeszcze Ci potrzeba do szczęścia? - zapytał upijając łyk napoju.

-No prawda tyle mi starczy - powiedziała pijąc pepsi.Po chwili sobie bekła , - Przepraszam - powiedziała dalej pijąc pepsi

Gabriel wybuch śmiechem ale po chwili się opanował. - Kto by się tego po Tobie spodziewał. - Dokończył swoją pizze i picie. Zgniótł puszkę i podszedł do kosza aby wyrzucić ją.

-No pewnie nikt - powiedziała kończąc kawałek pizzy.Wypiła do końca pepsi i zgniotła puszkę.-Gdzie tu jest kosz ? -spytała wstając z krzesła.

- Tam. - mruknął pokazując jedną z szafek kuchennych. - Będziesz to jeszcze jadła? - zapytał pokazując na resztki jedzenia.

-Nie - powiedziała idąc w stronę kosza.Po czym wyrzuciła resztki pizzy, - ja idę - dodała wkładając talerz do zmywarki.I pobiegła na górę do pokoju

- To dobrze. - mruknął chłopak wychodząc z kuchni. Zostawił wszystko i poszedł do swojego pokoju. Znów włączył muzykę i tym razem usiadł na parapecie wyglądając za okno.

Usiadła na łóżku dalej oglądając album,- jestem tu niecały dzień a chce mi się ryczeć z tych zdjęć -powiedziała pod nosem odkładając album na bok.

Robiło się coraz to bardziej późno. Rodzice już wrócili ale nawet nie pofatygowali się aby wejść na górę. Gabriel wyłączył muzykę i poszedł do łazienki przygotować się do spania. Wrócił i jedyne co zrobił to położył się na łóżku i po nieokreślonym czasie zapadł w sen.

Mela poszła do łazienki , miała lekiem problemy ale się umyła.Przebrana w piżamę poszła do pokoju.Zgasiła światło i położyła się do łóżka

Może już rano?

***

Gabriela otworzył oczy i ujrzał pierwsze promienie słońca wpadające przez okno. Przeciągnął się i usiadł na łóżku. Spojrzał na zegarek   7:13 . Wszyscy jeszcze pewnie śpią. Po cichu poszedł do łazienki. Po dłuższej chwili wrócił ubrany i gotowy do rozpoczęcia dnia.

ok , ranek :d
________________________
Dziewczyna obudziła się , jej oczy od razu powędrowały na budzik.-Czyli to nie był sen -powiedziała pod nosem , powoli wstając z łóżka.Jej noga stanęła na ciepłej podłodze , niezbyt uśmiechnięta powędrowała do ubikacji.

Gabriel wyszedł z pokoju i skierował się do kuchni. Przy wysepce siedzieli już rodzice.
- Dzień dobry. - mruknął podchodząc do lodówki.
- Dzień Dobry kochanie - przywitała go mama upijając sok.
Chłopak wyjął mleko i przygotował sobie płatki. Usiadł naprzeciw rodziców i zmierzył ich wzrokiem.
- Jak długo ona tu będzie? - zapytał wprost rodziców.
- To nie ona tylko Melanii i będzie tu tak długo jak jej się podoba. - odparł zza gazety do tej pory milczący tata.

Mela wyszła z łazienki i szybko się ubrała , chciała zejść ze schodów ale usłyszała  że rozmawiają o niej.Więc zeszła cicho po paru schodkach i zaczęła się wsłuchiwać w słowa.

- I tyle? Mogliście mnie uprzedzić o czymś takim. - powiedział z lekkim zdenerwowaniem.
- Gabriel... - zaczęła uspokajającym tonem matka lecz chłopak jej przerwał.
- Sprawię aby każdy jej dzień był jednym z najgorszych. - warknął i wstał szybko.
- Gabriel! - krzyknął za nim ojciec ale chłopak go nie słuchał. Szybkim krokiem wyszedł z kuchni i zauważył dziewczynę.
- Miło się podsłuchiwało? - warknął na jej widok idąc na górę po schodach. Gdy był obok niej specjalnie uderzył ją barkiem nic sobie z tego nie robiąc.

Dziewczyna wstała ze schodów , popatrzyła się na chłopaka i skierowała się do pokoju.-Musze być twarda , nie takie coś przechodziłam - powiedziała pod nosem wchodząc do pokoju.

Chłopak wszedł szybko do pokoju, zatrzaskując z całej siły za sobą drzwi. Włączył na cały regulator muzykę i usiadł na parapecie. Oparł głowę o zimną szybę i zamknął oczy rozmyślając.

Podeszła do okna , dotknęła palcem szyby i usiadła na łóżku.Patrzyła się na białe drzwi od pokoju .