Karta:
Imię: Diana
Nazwisko: Selvaggia
Wiek: 18
Potomek boga: Artemida
Odziedziczone zdolności:
Świetnie strzela z łuku.
Gdy strzela nigdy nie chybia.
Może wkraść się do umysłu zwierząt i kontrolować je. {Kocham Cię Mich za to <3}
Dobra uzdrowicielka.
Charakter:
Diana jest spokojną i opanowaną dziewczyną. Kocha przyrodę. Potrafi zadbać o bezpieczeństwo swoje jak i bliskich. Zawsze stara się postawić na swoim. Przyjacielska, miła, lubi zawierać nowe znajomości. Kocha czytać książki i uczyć się. Z powodu braku pomysłów reszta w grze :>
Inne:
Zawsze ma przy sobie łuk, i strzały zawieszone na plecach.
Jej imię jest łacińskim odpowiednikiem imiona bogini Artemidy.
Wygląd:

Zaczynamy od pierwszego przybycia do obozu.
Miłej gry! :>

***

Diana poprawiła mały plecak na ramieniu wchodząc do obozu. Obok szedł Raphael - jej przyjaciel od.. dawna, Już nie pamiętała kiedy się poznali. Od zawsze pamiętała o u swojego boku. Posłała mu niepewny uśmiech. On odwzajemnił go. W między czasie witał się z różnymi, obcymi dla Diany ludzmi.
- Chodź pokażę Ci Twój nowy dom. - powiedział do niej i pociągnął ją w stronę lasu. Zatrzymał się przed małym, drewnianym domkiem położonym z jednej strony obok jeziora, a z drugiej obok lasu.

Dziewczyna weszła za chłopakiem powoli do domu.
- Rozgość się. To Twój nowy dom. - rzekł Raphael pokazując na dom. Diana chodziła od pomieszczenia do pomieszczenia oglądając go dokładnie.
- Śliczny. - stwierdziła gdy dołączyła do chłopaka w mini salonie, który był jednocześnie jej sypialnią. - I przytulny. - dodała po chwili siadając obok niego.
- I cały Twój. - dodał Raphael uśmiechając się promiennie. Nagle wstał i zaczął kierować się do wyjścia. - Odpocznij, jutro zaczynamy. - stwierdził wychodząc z pomieszczenia.
- Co zaczynamy?! - krzyknęła za nim Diana.
- Naukę. - odparł i już go nie było. Diana została sama w swoim nowym domu.

Szybkim krokiem próbowała dogonić opiekuna.
- Gdzie idziemy? - spytała biorąc głęboki oddech. Ma dość słabą kondycje.
- Tam gdzie chciałaś.
Wszedł do lasu i przeszedł jeszcze parę metrów,aż zatrzymał się.
- Twój nowy dom do niewiadomego jakiego czasu. - otworzył drzwi o dziwnym zielonym kolorze i przepuścił Lilith. Dom nie był zbyt wielki. Weszła do pierwszego z pokoju w którym były dwa fotele, półka pełna starych książek i szafa zamknięta na klucz. Ściany były koloru ciemnego fioletu a na oknach stały cynamonowe świeczki. Drugi pokój był o drobinę większy,a w nim łóżko z szarym baldachimem, biała szafa z mahoniowego drzewa i regał z książkami,które wyglądały na młodsze od wcześniejszych,ale nie znała żadnej z nazw i autorów. Nad głową wisiał łapacz snów. Natomiast na ścianie koloru krwistej czerwieni wisiał łóżko a pod nim kołczan z strzałami. Za tym pokojem była mała łazienka.
- Myślałam,że będzie gorzej. Do niewiadomego czasu? Czyżby w tym niewiadomym czasie też było określenie zawsze? - spytała wyjmując książkę o startej nazwie. - Co jest w zamkniętej komodzie?
- Nie wykluczam tego. - podszedł i wyjął grubą książkę z średniej półki. Podał dziewczynie. - Ta jest dużo ciekawsza. Sztylety, jest zamknięta być nie zrobiła sobie krzywdę.
- Czyli nie mogę ruszać sztyletów a mam w pokoju łuk?
- Wiem, głupio wymyślili. Ale już chodź. I pamiętaj uśmiech i nie wpatruj się w ich umiejętności.
- Chciałam się przebrać. - przewróciła oczami i położyła dwie książki na łóżko a sama podeszła do szafy. Wyjęła czarne spodnie i czerwoną bokserkę. O dziwo były w jej rozmiarze. Dobrze,bo nie miała ochoty biegać w sukience.
Spojrzała znacząco na byłego przyjaciela,a on wyszedł z domku. Szybko przebrała się i założyła buty lezące na dnie szafy.

Mela stała przed małym drewnianym domkiem , swoje walizki położyła na ziemi.-Oto twój domek - powiedział z uśmiechem Dawid.-Myślę że ci się spodoba -dodał  patrząc się na dziewczynę.
Mela podeszła pod drzwi po czym je otworzyła, weszła do środka.

El Wybiegła na polanę z domkami. Popatrzyła na karteczkę z jej domkiem. Zaczęła chodzić tam i spowrotem. Gdy na końcu zobaczyła swój domek. Weszła do środka. Postawiła walizkę obok drzwi, a torbę rzuciła na łóżko. Spojrzała przez okno. Była za młoda i z niebieskimi włosami. Taak, musiałaje umyć. "Mamuńka..."

- Nie wytrzymuję... - Kolejne osoby przechodziły przed jej domkiem. Uciekła. Nagle w lesie wpadła na dziewczynę, a sama była zalana łzami. Jej włosy były normalne tylko kosmyk...