Karta ch.:
Imię: Gabriel
Nazwisko: Johnson
Wiek: 17
Charakter:
Zależy od sytuacji; odważny, porywczy, zawsze postawi na swoim, pewny siebie, kreatywny, reszta w grze.
Wygląd:

Hobby:
Fotografia, muzyka, książki, gry, nauka, podróże.
Inne:
Brak

Gabriel siedział w swoim pokoju na parapecie z książką na kolanach. Od czasu do czasu wyglądał zza okno lecz po chwili wracał do lektury. Po pewnym czasie zauważył podjeżdżającą taksówkę. Odrzucił książkę na bok i wyjrzał przez okno. Obserwował dziewczynę z niezdradzającym niczego wyrazem twarzy.

Rodzice Gabriela czekali niecierpliwie w kuchni. Gdy Zadzwonił dzwonek do drzwi, oboje szybko stanęli na nogi i podeszli do drzwi. Mama chłopaka - Agnes otworzyła drzwi i uśmiechem powitała dziewczynę.
- Witaj kochaniutka. Jak podróż? - zapytała, podczas gdy jej mąż - Feliks, zabierał torby od dziewczyny.
Gabriel w tym czasie podszedł do półki z książkami, odłożył na miejsce swoją lekturę i wymknął się bezszelestnie z pokoju. Usiadł u góry schodów i oglądał całe zajście.

Feliks zabrał torby i położył u stóp schodów. Zerknął do góry i posłał surowe spojrzenie synowi. W tym czasie Agnes prowadziła rozmowę z dziewczyną:
- To bardzo dobrze, zmęczona jesteś? Mój mąż, Feliks, zaraz pokaże Ci Twój nowy pokój. - powiedziała wskazując na swojego męża, który powoli do nich podchodził.
- Z wielką chęcią. - rzekł z uśmiechem na twarzy stając przy żonie.
- Ależ nie jesteś bezczelna, masz prawo wiedzieć - uspokoiła ją mama Gabriela. - Mieszka z nami jeszcze nasz syn, Gabriel. Jesteście chyba w tym samym wieku. - stwierdziła po chwili. W tym czasie Feliks obrócił się i przywołał gestem chłopaka.
- Chodź Gabriel. Bądź tak miły i przywitaj się. - powiedział tonem nieprzyjmującym odmowy. Gabriel podniósł się leniwie i zszedł na dół. Zatrzymał się przy rodzicach, zmierzył wzrokiem dziewczynę i mruknął na powitanie - Hey. - następnie skierował się do kuchni i podszedł do lodówki. Stał przy niej wytężając słuch.

Rodzice zmierzyli gniewnie chłopaka wzrokiem ale po chwili wrócili do dziewczyny. - Tak, tak. Masz własny pokój, znajduje się na górze. Do niego dołączona jest łazienka i garderoba oraz mały balkonik. To chyba Ci wystarczy prawda? - zapytała pani Agnes.

-Uch.. - mruknęła zaskoczona kobieta w chwili gdy Melanii ją przytuliła. Po chwili wahania odwzajemniła uścisk.
- Ależ nic się kochanie nie stało. - uspokoiła ją ze szczerym uśmiechem. W tym czasie Gabriel odwrócił się i widział całe zajście. Wyszedł z kuchni i westchnął sztucznie. - Och jakie to słodkie. - i przewrócił oczami.
- Gabriel. - rzekł stanowczo ojciec. - Bądź tak miły i pokaż pannie Black jej pokój.
Chłopak ze zdziwieniem otworzył usta ale po chwili je zamknął. - Nie ma mowy. - warknął oburzony.
- Jest na przeciw Twojego. Ten w którym mieszkała Twoja siostra zanim.. zanim się to wydarzyło. - dodał z lekkim zasmuceniem w głosie.

Ojciec wpatrywał się w chłopaka gniewnym wzrokiem. W końcu Gabriel uległ.
- Dobra - powiedział głośno unosząc ręce - Chodź. - mruknął do dziewczyny i nie czekając na nią poszedł w stronę schodów.
Pani domu obserwowała chłopaka i siląc się na opanowany ton rzekła - Tylko bądź miły, to nasz gość.
- My wychodzimy. Musimy jechać zrobić zakupy. - powiedział nagle Feliks i skierował się na zewnątrz. Chwilę potem dołączyła do niego żona i oboje pojechali do miasta na zakupy.