- Przygarnąłeś mnie, nie pamiętasz? - zerknęła na swoją prawą rękę w bandażu, pokazała ją Alexowi - Zobacz, opatrzyłeś mi ją!

-Ja przygarnąłem kota, a nie jakąś obcą dziewczynę!-powiedział, przyglądając się jej dokładniej. To kota opatrzył, a nie jakąś dziewczynę. Pamiętał dobrze. Kota nigdzie nie było, a zamiast niego stała przed nim ona, z kocimi uszkami i ogonkiem. Byłby w stanie uwierzyć, że jakimś magicznym sposobem kot zmienił się w dziewczynę, ale przecież take rzeczy nie są prawdziwe.
-Dobrze, okej. Jesteś głodna?

-Mówiąc "tego" co masz konkretnie na myśli?-zapytał, patrząc na nią ukradkiem.

-Noo, nie wiesz?-zapytał-Do łapania różnych rzeczy, dotykania czegoś, pisania i do wielu innych rzeczy...Przecież każdy z nas używa rąk codziennie.
"Ona zachowuje się, jakby spadła z księżyca"-pomyślał, ale nie powiedział tego na głos, nie chcąc zrobić dziewczynie przykrość.

-Ale jakim cudem przejełaś ciało ludzkie?- zapytał siadając na przeciwko niej i patrząc dalej na nią

-Czy ona śpi?-mruknął zdziwiony, siadając koło niej na podłodze i przyglądał jej się chwilę.
Po chwili uświadomił sobie, że musi zaakceptować tą całą sytuację, ponieważ najwyraźniej to ona jest tym kotem. I tak zabawnie mruczała.

-Okej...-powiedział, głaszcząc ją po plecach, potem po głowie. Czuł się nieco niezręcznie, ale po chwili przyzwyczaił się i głaskał ją łagodnie, prawie się uśmiechając.