Gdy w końcu zaparkował i wyszedł z auta, a potem oddał nóż do laboratorium, poszedł do swojego biura, zamknął drzwi i wyciągnął papierosy. Zapalił jednego i usiadł na fotelu. To był piękny dzień.

Spojrzał na panoramę za oknem. Nie lubił tego miasta. Wkurzali go ludzie, wszystko go wkurzało. Został detektywem tylko dlatego, że innego pomysłu na życie nie miał.
Zaciągnął się papierosem i uśmiechnął. Odwrócił się i spojrzal na dokumenty, które mu zostawił przełożony. Oni chyba kpią.

Leonowi znudziła się ta nuda. Wyciągnął wizytówkę, którą dostał od Clary i wystukał numer na komórce, po chwili przyłożył ją do ucha i usłyszał parę piknięć.

-Leo Parker-uśmiechnął się do samego siebie-Wiesz, ten koleś od śledztwa.

-No tak...-powiedział, ale głośniej niż chciał-To co? Kawka? To nie będzie randka-powiedział poważnie.

-Za chwile, w tej małej, chyba francuskiej kawiarni na przedmieściach, na pewno trafisz, to jest taki ciemny, mały, długi budynek z tym, no, szydlem w kolorze Ekspresso i w ogóle, nie pamiętam nazwy.-powiedział i jego uśmiech powiększył się-To jak?

-To dobrze. Podaj mi nazwę, bo ja sam tam nie dojadę bez nazwy-uśmiechnął się głupio. Wsadził kluczyki do kieszeni.

-"Cafe au lati" ? -powtórzył, oczywiście przekręcając ostatnie słowo-Okej. Powinno mi się udać znaleźć tą kawiarnię. Spotkamy się na miejscu-powiedział i wyszedł z gabinetu. Wrócił się z powrotem aby wziąść kurtkę i tym razem wyszedł na korytarz. Zawołał do znajomego, że idzie na spotkanie, kolega odmruknął coś o tym, że na pewno na randkę, a Leo po prostu wzruszył ramionami i wyszedł.
Wsiadł do samochodu i przekręcił kluczyk, po czym auto ruszyło.