Rozglądała się dookoła z podziwem.
-Ten kto to namalował musiał być niczym Leonardo Di Caprio!-powiedziała oglądając sztalugi.

-A ty co tam robisz?-zapytała z wielkim zaciekawieniem w głosie.

-Ooo, naprawdę?-powiedziała widocznie zaskoczona.
Szkic był tak do niej podobny,że zrobiła tylko wielkie oczy w geście zdumienia.
-Matt! Ty masz ogromny talent! Nie chwaliłeś mi się wcześniej.-powiedziała uważnie przyglądając się szkicowi.

-Oczywiście,że go zatrzymam!-powiedziała szybko i zabrała dzieło.
-Wiesz..Ja raczej nic nie namaluję więc możemy iść dalej. Chyba,że zostawić cię tutaj samego, w spokoju..Bo wiem,że za dużo gadam..-skrzywiła się patrząc na Matt'a.

-Urok osobisty?-zapytała ze zdziwieniem.-A co to?-zaśmiała się.
-No dobrze chodźmy.
Wyszli z pracowni artystycznej i udali się piętro wyżej po krętych schodach, na którym Amy prawie wywróciła kozła.
Było to już 3 piętro, jednak na nim nie znajdowało się nic szczególnego, co można by było zwiedzać.
-Hmm...chyba już wszystko zwiedziliśmy.-oświadczyła
-Hej! A może pójdźmy zobaczyć dziedziniec?
Pierwszy lepszy pomysł, który wpadł jej do głowy. Mieli jeszcze 3 godziny..

Amy schodziła po schodach ostrożnie gdyż nie chciała skończyć twarzą w dół.
Wyszli na dziedziniec i postanowili się przejść wokół.
Dziewczyna zaczerpnęła świeżego powietrza i uśmiechnęła się. Nie wiedziała co mogłaby dalej mówić...Nie umiała kontynuować rozmowy, więc szła obok niego spoglądając na piękny ogród.

(nie wiem gdzie toczy się akcja więc narzucę kraj)
-Pochodzę z Californii. (wiem oklepane, ale nie mam nic innego w głowie).
-A ty? Skąd pochodzisz?-zapytała spoglądając na niego.