Byłam zestresowana. Futerał ze skrzypcami, 2 walizki i torba szkolna. Tylko tyle, a może, aż tyle wzięłam ze sobą do internatu. Boję się tam iść, ale wiem, że jak nie pójdę, to trafię do szkoły specjalnej. Jestem skryta i zamknięta, nie wiem jak nawiązać nowe znajomości. Gdy tak prowadziłam swój wewnętrzny monolog, nie zauważyłam, że podszedł do mnie starszy mężczyzna w szarym garniturze do tego szkarłatny krawat i włosy a la Elvis.
- Witaj Olu, jestem dyrektorem, pomogę ci wnieść bagaż i pokarzę twój pokój.
Jak powiedział, tak zrobił. Gdy weszliśmy do pokoju, zauważyłam postać siedzącą na jednym z dwóch łóżek, wtedy dyrektor powiedział:
- To jest Matt, twój współlokator i partner muzyczny.
Zatkało mnie.

-Cześć- przywitałam się, ale to wszystko na co było mnie stać.
Miałam mieszkać z chłopakiem? Nie wierzę! To chyba jakaś pomyłka. Przecież to niebezpieczne, nawet go nie znam!
Dyrektor położył walizki i futerał na łóżku, które jak zgaduje było moje. Potem pożegnał się ze mną i z... jak mu tam. A ja dalej stałam w drzwiach.

Potaknęłam tylko i zrobiłam krok do przodu. Nie wiem czy mogę mu zaufać. Autyzm jest trudny.
-Ee- zająknęłam się - Jestem Ola. - powiedziałam tylko i spuściłam wzrok.

- Każda jest inna.
Podeszłam do łóżka i pogładziłam swój futerał na skrzypce.
- A ty jak masz na imię?

-Yy- próbowała zacząć - miło mi cię poznać. Tylko chodzi o to, że ja.... Nie jestem zbyt dobra w prowadzeniu rozmowy.. - zaczęła się jąkać - no wiesz chyba o co chodzi.

-ee... W sumie to nie. Jakieś 2 miesiące - odpowiedziałam. - A ty? - wskazała głową futerał na gitarę.

- Mam starszą siostrę i młodszego brata. A jeśli chodzi o to co mnie tu przywiało, to długa historia i możliwe, że kiedyś ją poznasz - uśmiechnęłam się lekko, odgarniając kosmyk włosów zza ucho.