Akira weszla z Robyn do klasy.
-Dzień dobry panie profesorze, to jest Robyn.-powiedziała Akira zajmując jedno z krzesełek.
-Robyn usiać proszę.- powiedział nauczyciel.- No dobrze może teraz wrócimy do naszej sztuki Romeo i Julia? (?)

Akira podniosła reke jak i kilka dziewczyn w klasie.

(Moze być ta ze balkonem? xD)

Ostatnio edytowany przez blondynka (2013-04-28 17:17:01)

Akira i Benjamin wyszli na scene.
Akira wzięła książke.
Benjamin zaczął mówić.
-Lecz cicho! Co za blask strzelił tam z okna!
Ono jest wschodem, a Julia jest słońcem!
Wnijdź, cudne słońce, zgładź zazdrosną lunę,
Która aż zbladła z gniewu, że ty jesteś
Od niej piękniejsza; o, jeśli zazdrosna,
Nie bądź jej służką! Jej szatkę zieloną
I bladą noszą jeno głupcy. Zrzuć ją!
To moja pani, to moja kochanka!
O! gdyby mogła wiedzieć, czym jest dla mnie!
Przemawia, chociaż nic nie mówi; cóż stąd?
Jej oczy mówią, oczom więc odpowiem.
Za śmiały jestem; mówią, lecz nie do mnie.
Dwie najjaśniejsze, najpiękniejsze gwiazdy
Z całego nieba, gdzie indziej zajęte,
Prosiły oczu jej, aby zastępczo
Stały w ich sferach, dopóki nie wrócą.
Lecz choćby oczy jej były na niebie,
A owe gwiazdy w oprawie jej oczu:
Blask jej oblicza zawstydziłby gwiazdy
Jak zorza lampę; gdyby zaś jej oczy
Wśród eterycznej zabłysły przezroczy,
Ptaki ocknęłyby się i śpiewały,
Myśląc, że to już nie noc, lecz dzień biały.
Patrz, jak na dłoni smutnie wsparła liczko!
O! gdybym mógł być tylko rękawiczką,
Co tę dłoń kryje!
-Ach!
-Cicho! coś mówi.
O! mów, mów dalej, uroczy aniele;
Bo ty mi w noc tę tak wspaniale świecisz
Jak lotny goniec niebios rozwartemu
Od podziwienia oku śmiertelników,
Które się wlepia w niego, aby patrzeć,
Jak on po ciężkich chmurach się przesuwa
I po powietrznej żegluje przestrzeni.
-Romeo! Czemuż ty jesteś Romeo!
Wyrzecz się swego rodu, rzuć tę nazwę!
Lub jeśli tego nie możesz uczynić,
To przysiąż wiernym być mojej miłości,
A ja przestanę być z krwi Kapuletów.
-Mamże przemówić czy też słuchać dalej?
Nazwa twa tylko jest mi nieprzyjazna,
Boś ty w istocie nie Montekim dla mnie.
Jestże Montekio choćby tylko ręką,
Ramieniem, twarzą, zgoła jakąkolwiek
Częścią człowieka? O! weź inną nazwę!
Czymże jest nazwa? To, co zowiem różą,
Pod inną nazwą równie by pachniało;
Tak i Romeo bez nazwy Romea
Przecieżby całą swą wartość zatrzymał.
Romeo! porzuć tę nazwę, a w zamian
Za to, co nawet cząstką ciebie nie jest,
Weź mię, ach! całą!
(...)
Akira uśmeichnelą się do Benjamina i odłożyła książke. Wrócili na swoje miejsca.

(P dla A wybiera scene śmierci xD)
Akira położyła się na podłodze i zamknęła oczy. Peter przy niej uklęknal.
-Mówią, że nieraz ludzie blizcy śmierci
Miewali chwile wesołe; ich stróże
Zwą to ostatnim przedśmiertnym wybłyskiem;
Coś podobnego i u mnież się zdarza? —
Julio! kochanko moja! moja żono!
Śmierć, co wyssała miód twojego tchnienia,
Wdzięków twych zatrzeć nie zdołała jeszcze.
Nie jesteś jeszcze zwyciężoną: karmin,
Ten sztandar wdzięków, nie przestał powiewać
Na twoich licach i bladej swej flagi
Zniszczenie na nich jeszcze nie zatknęło.
Tybalcie, tyż to śpisz pod tym całunem?
Mogęż czem lepszem zadość ci uczynić,
Jak, że tą ręką, co zabiła ciebie,
Przetnę dni tego, co był twoim wrogiem?
Przebacz mi, przebacz, Tybalcie! Ach, Julio!
Jakżeś ty jeszcze piękna! Mamże myśleć,
Że bezcielesna nawet śmierć ulega
Wpływom miłości? że chudy ten potwór
W ciemnicy tej cię trzyma, jak kochankę?
Bojąc się tego, zostanę przy tobie,
I nigdy, nigdy już nie wyjdę z tego
Pałacu nocy; tu, tu mieszkać będę
Pośród twojego orszaku — robactwa.
Tu sobie stałą założę siedzibę,
Gdy z tego ciała znużonego światem
Otrząsnę jarzmo gwiazd zawistnych. Oczy,
Spojrzyjcie po raz ostatni! ramiona,
Po raz ostatni zegnijcie się w uścisk!
A wy, podwoje tchu, zapieczętujcie
Pocałowaniem akt sojuszu z śmiercią,
Na wieczne czasy mający się zawrzeć!
Pójdź, ty niesmaczny, cierpki przewodniku!
Blady sterniku, pójdź rzucić o skały
Falami życia skołataną łódkę!
Do ciebie, Julio! (Pije). Walny aptekarzu!
Płyn twój skutkuje. Całując — umieram.  - Peter na znak tego ze umiera się p położył.

Akira otworzyła oczy i się podniosła.
-O, pocieszycielu!
Gdzie mój kochanek? Wiem, gdzie być powinnam,
I tam też jestem; lecz gdzie mój Romeo? Cóż to jest? Czara w zaciśniętej dłoni
Mego kochanka? Truciznę więc zażył!
O, skąpiec! Wypił wszystko, ani kropli
Nie pozostawił dla mnie! Przytknę usta
Do twych kochanych ust, może tam jeszcze
Znajdzie się jaka odrobina jadu,
Co mię zabije w upojeniu błogiem. -pocałowała go.- Twe usta ciepłe.Idą; czas kończyć.- wzięła "sztylet Romea" (powiedzmy ze coś tam miał) -Zbawczy puginale!
Tu twoja pochwa.-przebija się.- Tkwij w tym futerale.- upadła i "umarła"

Ostatnio edytowany przez blondynka (2013-04-28 17:34:54)

Akira wyszła z klasy.
Zobaczyła Charliego który wracał z emm..lekcji tańca.
-Zgadnij kto zagra Julię.- zaśmiala się podchodząc do niego.
-no gratuluje.- zaśmiał się.- To jak co teraz masz?
-Muzykę a ty?
-Ee..powiem ci po lekcji co miałem.- zaśmiał się.- DObra widzimy się jeszcze póxneij.- powiedział.
-Taa czesć.-powiedziała i rozeslzi się. Akira poszła do swojej szafki.

-No to jak co masz teraz?-zpaytała Akira Robyn.

Ostatnio edytowany przez blondynka (2013-04-28 17:46:40)

-To jest normalne..-powiedziała do siebie Akira patrząc na Robyn i Jasona