-Nie mam zielonego pojęcia-w sumie jego też to dziwiło. Przecież gdyby chłopak i dziewczyna byli parą i razem mieli mieszkać, mogłoby dość do dziwnych wydarzeń-Może była jakaś pomyłka, albo coś. Może lada chwila w progu pojawi się nauczyciel i powie, że rzeczywiście zaszła pomyłka i któreś z nas mieszka w innym pokoju.
Żaden nauczyciel się nie pojawił.

-Z tym akurat się zgodzę.-powiedział cicho, wyciągając książkę do czytania. Skończył się rozpakowywać, zaś walizkę dał pod łóżko. Słowo "dziwna" doskonale opisywała tą szkołę. Miał nadzieję, że nie będzie równie pomylonych sytuacji podczas roku szkolnego.

Gdy tylko usłyszał zatrzaskujące się drzwi, zdenerwował się lekko.
-Co ja ci zrobiłem!?-krzyknął do drzwi zirytowany. Bo prawda była taka, że ani nie obraził jej, ani nie był odrażający, nic. Więc o co chodziło?
Poddał się podczas szukania powodu-realnego powodu-i poszukał komórkę oraz słuchawki, które włożył do uszu, po czym zatopił się w muzyce oraz książce.

Gdy tylko kącikiem oka zarejestrował ruch, ściągnął słuchawki, rzucił książkę pod łóżko i popatrzył na współlokatorkę. W jednej ręce trzymała kubek z herbatą, zaś drugą rękę miała zabandażowaną.
-Cholercia.-szepnął, przyglądając się dziewczynie-Co ci się stało? Wszystko ok?
Możliwe, że w ustach kogoś innego te dwa pytania brzmiałyby o niebo lepiej, ale niestety on powiedział to tak bezbarwnie, bez emocji, że nie brzmiało to wcale opiekuńczo.

-Poczekaj.-mruknął, próbując wykazać choć trochę zainteresowania. Naprawdę go to interesowało (chciał też wiedzieć, skąd wytrzasnęła herbatę, bo potrzebował kawy się napić) Pomógł ściągnąć jej bandaż-Samej ci się chyba nie uda. Pomogę ci. Serio mnie to interesuję. Nie mów mi, że się oparzyłaś?

-Nie ma za co.-próbował się uśmiechnąć-Jakoś tak wyszło? Dobra, nie wnikam, ale chyba następnym razem jak będziesz chciała herbaty, to może ja ci ją pójdę zrobić.
Również wzruszył ramionami i wrócił do czytania swojej książki.

-Okej, okej. Przepraszam, Lily-spojrzał na naburmuszoną dziewczynę-Przecież każdy ma wypadki, to nie oznacza od razu, że jesteś nieudacznikiem. Jak po jednym takim wypadeczku jesteś nieudacznikiem, to kim ja jestem?
A tak w ogóle...To skąd zdobyłaś herbatę? Czajnik? I wiesz, tak dalej...

-Phi.-również fuknął urażony-Nie chcesz, to nie mów. Zupełnie jak kot, no ludzie, błagam was. Jak mu się pomoże, to i tak się od ciebie odwraca...
Wrócił do czytania książki nieco urażony. Nerwowo bawił się ołówkiem, nawet nie wiedząc, że to robi.