Dziewczyna stała przed swoją nową szkołą, czekając na zbawienie. Pożegnała się już z 'kochaną' rodzinką i jakimś cudem wybłagała u nich, żeby jej nie odprowadzali. Bacznie obserwowała wielu uczniów, starając się wyłapać kogoś wartego uwagi lub na tyle zdesperowanego, żeby wniósł jej walizki. W końcu zrezygnowana zaczęła sama tachać ciężkie walizki. Z trudem przebrnęła przez pierwsze schody. Zaczepiła jednego z nauczycieli, prosząc o klucz. Jej mieszkanko znajdowało się na samej górze, co jeszcze bardziej ją zniechęciło do dalszej wspinaczki. Patrzyła błagalnym wzrokiem na inne osoby, licząc na choćby najmniejszą pomoc. Nikt nawet na nią nie spojrzał. Gdy znalazła już się na samej górze, dostała nagłego przypływu energii i dobiegła do swojego pokoju, który o dziwo był otwarty. Od razu rzucił jej się w oczy intruz. Na jednym z łóżek leżał chłopak. Ruby upuściła wszystkie torby i uniosła brew.
- Co ty tu robisz? - spytała oschle.

-No wiem, że mam, ale tu pewność siebie doceniają- zaśmiał się- Nie pozbyć, chcieli pokazać że mają nad tobą władzę, a czasami to jedyny sposób.

- Pomocy potrzebowałam pięć minut temu - burknęła. - Pewna przemiła pani poinformowała mnie o tym, że tutaj znajduje się mój pokój. Wiedziałam, że będę mieć współlokatorów, ale spodziewałam się, em... płci pięknej.
Wzrok skierowała na resztę pomieszczenie. Fatalne ściany, skrzypiąca podłoga, małe szafy. Co to ma znaczyć?

Ostatnio edytowany przez RadosnyRabarbar (2014-11-08 19:04:02)

- Tak, dziękuje. Czuję się świetnie. Piękny dzień mamy dzisiaj dzień, prawda? - zaczęła przedrzeźniać swoją ciotkę, ze sztucznym uśmiechem na twarzy. Podeszła do wolnego łóżka, starając się zignorować chłopaka. Rzuciła torbę na pościel i westchnęła z rezygnacją.

Ostatnio edytowany przez RadosnyRabarbar (2014-11-08 19:11:45)

-No dobra, dobra. A jak się nazywasz? Bo chyba tego nie wiem- powiedział idąc obok niej

-Naomi. Naomi Black. Ale tego nie musisz wiedzieć. - Powiedziała. -A ty?  - Zapytała. -I chodźmy szybciej, bo robi się ciemno. Nie zdążymy do akademika. - Dodała.
____________

-Nie podoba Ci się moje imię? Jest bardzo fajne. - Mruknął przedrzeźniając dziewczynę.

Nathan wybuchnął śmiechem i spoglądał na dziewczynę.
-Proszę Cię, nie rozśmieszaj mnie. Rodzice Cię za bardzo rozpieszczali. - Uśmiechnął się.

-Leo Grant- powiedział z delikatnym uśmiechem- poza tym jak nie zdążysz to tylko Ty, bo ja... ćwiczyłem parkur, a jak już mogłaś zauważyć każdy pokój ma balkon- powiedział z chytrym uśmiechem