Matt wszedł tuż za dziewczyną-najwyraźniej była ona normalna i miła-i starał się zdobyć klucz do pokoju, jednak poczekał na swoją kolej, a raczej na to, aż wszyscy dostaną swoje kluczyki. Liczył na miły, mały, przytulny i spokojny pokój, w którym będzie sam na sam ze swoimi książkami i myślami.

Dziewczyna chwyciła swój kluczyk do pokoju , jak zawsze na ostatkach. No cóż jej to nawet pasowało , chwyciła rączkę od walizki i ruszyła w stronę pokoju.

Gabi podeszła do okna i wyjrzała przez nie. Widziała stok narciarski i miała nadzieję że podczas tego wyjazdu tam pójdą

~~~~~
-Ja chyba stoję, ale przekonany nie jestem- powiedział z sarkazmem- A Ty co tu robisz?

-Oho, mądrala się znalazł-odparł. Pomyślał chwilę, ale robił to szybko, tylko po to, aby nie dać temu chłopakowi powodów do szyderstw. "O, zawiesił się." "O, zamurowało go" "Wysłowić się nie może" Nie, czegoś takiego Matt chciał uniknąć.
Za to postanowił pokpić sobie z Pana Doskonałego i wyszczeżył zęby w uśmiechu.
-No więc..-lekko schylił się w przód, ręce splótł z tyłu-chyba jesteśmy na siebie skazani-odarł, prostując się i pokazał klucz do pokoju.

"Cholera, z nim nie wygrasz" pomyślał Matt.
-Nie. Ja po prostu uznaję twoją głupotę i dobieram słowa tak starannie, abyś zrozumiał. Ale ty najwyraźniej, Panie nieDoskonały, nie umiesz wysilić mózgu i zobaczyć czegoś więcej, poza samym sobą-starał się chamować, naprawdę, ale ten facet działał mu na nerwy.

-Ty to masz szczęście, że jesteś ze mną w pokoju, to ja mam pecha- powiedziała siadając na parapecie

~~~~~~~~~
-Grabisz sobie chłopcze- powiedział- Po pierwsze ja nie potrzebuję tłumacza, żeby zrozumieć co ktoś do mnie mówi- uśmiechnął się złośliwie

-Ja też go nie potrzebuję-odparł już bez swojego uśmiechu. Bębnił palcami po rączce walizki-bo jak widzisz, nie ma tutaj nikogo więcej, oprócz nas. Żadnego tłumacza.

Matt, już zdenerwowany, zamknął drzwi za sobą, podszedł do drugiego łóżka i zostawił przy nim swoją walizkę. Po czym wyszedł zdenerwowany na pole, zapominając o kurtce, będąc w bluzie i butach wyszedł. Miał dość patrzenia na tego debila, który uważał siebie za doskonałego.