Fabuła: Rodzice wysyłają nas do akademika, z najróżniejszych powodów. Niestety nikogo nie znamy. Na miejscu okazuje się, że musimy ze sobą mieszkać, mimo lekkiej niechęci do siebie nawzajem. Z czasem to może się zmienić, ale w co?

Karta:
Imię:
Nazwisko:
Wiek: (16-19)
Wygląd:
Charakter:
Inne informacje:


Moja karta za sekundę :)

Karta: Arianna
Imię:  Lilian
Nazwisko: Fantine
Wiek: (16-19) 17
Wygląd:
Charakter: Z pewnością nie należy do cichych i spokojnych osób, często bywa naprawde głośna, nie toleruje kłamstwa i znęcania się nad słabszymi, wciąż lubi szaleć i się wygłupiać, mimo że nie ma problemu aby wmieszać się w bójkę przy ukochanej osobie potrafi być potulna jak baranek, zwyczajnie robi się całkowicie uległa, a także nieśmiała
Inne informacje: ma bliznę naszyji, uzależniona od herbaty

Karta:
Imię: Tom
Nazwisko: Lestrade
Wiek: (16-19) 18
Wygląd:
Charakter: Jest nieco wybuchowy, ale tylko czasami. Na swój sposób dba o ludzi, na których mu zależy. Nie lubi kłamać, zazwyczaj jest zimny i mówi prosto z mostu, co niekiedy kończy się dla niego źle. Potrafi być miły, ale tylko wtedy, kiedy ma dobry humor. Jest tolerancyjny.
Inne informacje: Uzależniony od kawy

Tom wyszedł z taksówki przed bramą szkoły. Niedaleko majaczył akademik, do którego miał się udać i mieszkać w nim przed 10 kolejnych miesięcy.
Pośpiesznie wyciągnął walizkę z bagażnika, zapłacił bez słowa kierowcy i poszedł w stronę brązowych drzwi prowadzących do środka akademika. Miał tam się zgłosić po klucz, tak więc zrobił.

Lilian stała już z dwoma wielkimi walizkami w kolejce po kluczyk od pokoju. Rozglądała się na wszystkie boki mierząc wszystkich dookoła. Kiedy w końcu się dopchała otrzymała kluczyk, oraz plan lekcji. Nieco zirytowana długim czekaniem zaczęła szukać pokoju nr. 212

Tom spojrzał na drzwi swojego nowego pokoju. Westchnął cicho i włożył klucz w zamek, po czym go przekręcił i jego oczom ukazał się pokój z dwoma łóżkami, szafami oraz biurkiem. Przy łóżkach stały stoliczki nocne. Naprzeciwko drzwi było okno.
Wszedł powoli i zamknął za sobą drzwi, patrząc po raz kolejny na wszystkie rzeczy, które znajdowały się wokół niego.

Kiedy w końcu znalazła swój nowy pokój, ku jej zdziwieniu okazało się że drzwi są otwarte. Szarpnęła za walizki, które zahaczając o próg narobiły hałasu. Dziewczyna przeklnęła cicho pod nosem i przeszła w głąb pokoju, rozglądając się.
- Cześć? - rzuciła niechętnie ujrzawszy chłopaka.

Tom odwrócił się i ujrzał dziewczynę z dwoma walizkami. Zmarszczył brwi nieco zdziwiony i zirytowany.
-A ty co, dziewczyno? Zgubiłaś się?-zapytał z drwiną. Nie wiedział, co ona robi w tym pokoju.

- Może trochę grzeczniej? - spochmurniała jeszcze bardziej. Rzuciła walizki na łóżko przy oknie po czym znów zwróciła się do chłopaka - mieszkam tu, księciuniu - po czym zmierzyła chłopaka od góry do dołu.

-Och, na to wygląda, księżniczko, że ja też tutaj mieszkam.-spojrzał jej w oczy-A może wolisz, żebym inaczej cię nazywał?
Fakt, mógł nie zaczynać znajomości tak chamsko, ale inaczej nie potrafił.

Z trudem zacisnęła zęby, aby już pierwszego dnia nie robić sobie wrogów. Wzięła głęboki oddech patrząc na chłopaka
- Nigdy więcej nie nazywaj mnie księżniczką.. mam na imię Lilian, ale możesz mówić po prostu Lily - uśmiechnęła się lekko.

-Dobrze, dobrze, niech ci będzie, Lily.-odparł chłopak, nie patrząc na nią-Ja jestem Tom. Nie będę nazywał się księżniczką, ale ty nie nazywaj mnie księciuniem. Serio, to irytujące.

Uśmiechnęła się pod nosem siadając na łóżku obok swoich walizek.
- Phi, jeśli będziesz mnie wnerwiał, lub będę chciała Cię zirytować to i tak będę tak mówić - wzruszyła ramionami i zaczęła wypakowywać swoje rzeczy.

-Okej, jak sobie chcesz-również zaczął rozpakowywać swoje rzeczy. Nei spojrzał ani razu na dziewczynę, wciąż zaciskając zęby. Może nie będzie tak źle z nią mieszkać, przynajmniej nie była jakimś plastikiem. Chyba, że plastik to miała we wnętrzu.

Zaczęła nucić pod nosem przerywając cisze, której nie cierpiała.
- W sumie to dlaczego dali nam wspólny pokój? Myślałam, że chłopcy będą mieszkać razem, a dziewczyny razem..

-Nie mam zielonego pojęcia-w sumie jego też to dziwiło. Przecież gdyby chłopak i dziewczyna byli parą i razem mieli mieszkać, mogłoby dość do dziwnych wydarzeń-Może była jakaś pomyłka, albo coś. Może lada chwila w progu pojawi się nauczyciel i powie, że rzeczywiście zaszła pomyłka i któreś z nas mieszka w innym pokoju.
Żaden nauczyciel się nie pojawił.

- Dziwna szkoła.. - rozejrzała się po pomieszczeniu wypatrując jakiejś ukrytej kamery, po czym zaśmiała się sama z siebie, że tak głupia myśl przyszła jej do głowy.

-Z tym akurat się zgodzę.-powiedział cicho, wyciągając książkę do czytania. Skończył się rozpakowywać, zaś walizkę dał pod łóżko. Słowo "dziwna" doskonale opisywała tą szkołę. Miał nadzieję, że nie będzie równie pomylonych sytuacji podczas roku szkolnego.

Widząc że chłopak nie jest zbyt rozmowny weschnęła głośno, po czym nie kończąc się rozpakowywać wyszła bez słowa jak zwykle głośno trzaskając drzwiami. Włóczyła się po szkole szukając zaczepki.

Gdy tylko usłyszał zatrzaskujące się drzwi, zdenerwował się lekko.
-Co ja ci zrobiłem!?-krzyknął do drzwi zirytowany. Bo prawda była taka, że ani nie obraził jej, ani nie był odrażający, nic. Więc o co chodziło?
Poddał się podczas szukania powodu-realnego powodu-i poszukał komórkę oraz słuchawki, które włożył do uszu, po czym zatopił się w muzyce oraz książce.

Ignorując krzyk chłopaka poszła rozejrzeć się po szkole. Po jakiś 40 minutach wróciła do pokoju z kubkiem herbaty i zabandażowaną ręką..

Gdy tylko kącikiem oka zarejestrował ruch, ściągnął słuchawki, rzucił książkę pod łóżko i popatrzył na współlokatorkę. W jednej ręce trzymała kubek z herbatą, zaś drugą rękę miała zabandażowaną.
-Cholercia.-szepnął, przyglądając się dziewczynie-Co ci się stało? Wszystko ok?
Możliwe, że w ustach kogoś innego te dwa pytania brzmiałyby o niebo lepiej, ale niestety on powiedział to tak bezbarwnie, bez emocji, że nie brzmiało to wcale opiekuńczo.

Usiadła na skraju swojego łóżka ostrożnie kładąc kubek na stojącej obok szafce nocnej.
- Tsa.. bo na pewno Cię to interesuje - wywróciła oczami i zaczęła siłować się z bandażem w celu ściągnięcia go z ręki.

-Poczekaj.-mruknął, próbując wykazać choć trochę zainteresowania. Naprawdę go to interesowało (chciał też wiedzieć, skąd wytrzasnęła herbatę, bo potrzebował kawy się napić) Pomógł ściągnąć jej bandaż-Samej ci się chyba nie uda. Pomogę ci. Serio mnie to interesuję. Nie mów mi, że się oparzyłaś?

Pozwoliła chłopakowi sobie pomóc, lekko się rumieniąc.
- Dzięki za pomoc, ale poradziłabym sobie.. - mruknęła cicho - tak jakoś wyszło - wzruszyła ramionami chowając za siebie poparzoną dłoń.

-Nie ma za co.-próbował się uśmiechnąć-Jakoś tak wyszło? Dobra, nie wnikam, ale chyba następnym razem jak będziesz chciała herbaty, to może ja ci ją pójdę zrobić.
Również wzruszył ramionami i wrócił do czytania swojej książki.

- Nie rób ze mnie takiego nieudacznika.. - naburmuszyła sie i spiorunowała Tom'a wzrokiem - każdemu mogło się zdarzyć - dodała po chwili.
Zezłoszczona wzięła kubek do ręki dając kilka łyków.

-Okej, okej. Przepraszam, Lily-spojrzał na naburmuszoną dziewczynę-Przecież każdy ma wypadki, to nie oznacza od razu, że jesteś nieudacznikiem. Jak po jednym takim wypadeczku jesteś nieudacznikiem, to kim ja jestem?
A tak w ogóle...To skąd zdobyłaś herbatę? Czajnik? I wiesz, tak dalej...

- Phi. Nie powiem Ci. - odwróciła się do niego plecami obrażona.

-Phi.-również fuknął urażony-Nie chcesz, to nie mów. Zupełnie jak kot, no ludzie, błagam was. Jak mu się pomoże, to i tak się od ciebie odwraca...
Wrócił do czytania książki nieco urażony. Nerwowo bawił się ołówkiem, nawet nie wiedząc, że to robi.

- Może gdybyś był choć trochę milszy to bym powiedziała.. - obserwowała go kątem oka udając, że chłopak wogóle ją nie obchodzi - od samego początku traktujesz mnie jak powietrze - powiedziała z wyrzutem.

Tomowi głupio się zrobiło tuż po tym, jak usłyszał jej słowa. W sumie to była prawda, zachowywał się nieco chamsko wobec niej.
-Dobra.-odłożył książkę na bok i spojrzał na nią-Przepraszam, naprawdę. Po prostu chodzi o to, że ja rzadko z kimś gadam tak długo i naprawdę nie byłem miły, wiem. Nie musisz mi mówić. Jeszcze raz sorka, tak?

Rozważała przez chwilę Jego słowa.
- No dobrze nie gniewam się. Przez kolejne 10 miesięcy jesteś na mnie skazany czy tego chcesz czy nie.. - posmutniała nieco - kuchnia jest w piwnicy, wszystko tam znajdziesz - mruknęła patrząc w kubek.

-Dziękuję.-odparł szybko, odwracając wzrok, ale znowu spojrzał na nią-Czemu nagle posmutniałaś? Aż tak mnie nienawidzisz?

Zamyśliła się. Z rozmyśleń wyrwał ją głos chłopaka.
- Dlaczego miałabym Cię nienawidzić? - zdziwiła się.

-Nie wiem.-wzruszył ramionami-Po prostu. Za ten za duży poziom chamstwa w moich wypowiedziach skierowanych do Ciebie. A poza tym odniosłem po prostu wrażenie, że mnie nie lubisz.

- Mam Ci się rzucić w ramiona, abyś przestał tak myśleć? - uśmiechnęła się lekko i spojrzała na chłopaka wyczekując jego reakcji.

-Nie.-odparł pewny siebie-Nie musisz. Nie chcę. Nienawidzę kogokolwiek przytulać, nawet nie mów tego słowa, błagam. Jestem facetem.

- Okeeej? - zdziwiła się - serio nie lubisz się przytulać? Dlaczego? - usiadła po turecku patrząc na niego jak na jakieś zwierze w zoo.

-Jak przytula cię otyła ciotka, niemal miażdżąc ci żebra, nie ma się co dziwić-spojrzał na jej szyję i zdziwił się lekko-Skąd masz tą bliznę?

- Serio jestem aż taka duża? - spojrzała na swój tułów - ah, to.. e tam jak widzisz sam niezdara jestem.. - szybko zmieniła temat zasłaniając bliznę włosami.

-Nie jesteś aż taka duża, po prostu moja ciotka była. Jesteś chudą, ładn...-zarumienił się i odwrócił szybko głowę, aby dziewczyna tego nie zauważyła-Nie jesteś duża.

Zachichotała cicho, lecz szybko się opamiętała nie chcąc jeszcze bardziej peszyć chłopaka.
- No widzisz, jeśli chcesz potrafisz być miły - uśmiechnęła się szeroko.

-Hm..A..-zapomniał języka w gębie-Dzięki, ty też.
Spojrzał na nią ukradkiem, wciąż mając nadzieję, ze rumieniec już zwiał sobie z jego twarzy.

Nadal się uśmiechając zaczęła szukać w torbie piżamy.
- Pójde się umyć , jeśli pozwolisz - chwyciła ręcznik i zniknęła w łazience. Słodki jest nawet, gdy tak sie rumieni.

-Okej!-powiedział do drzwi łazienki-Ja idę zrobić sobie tą kawę. Zrobię ci nową herbatę, jakby mnie nie było, gdy wyjdziesz to oznacza, że się zgubiłem.
Założył swój ulubiony niebieski sweter oraz czarne japonki. Nie chciało mu się zakładać innych butów, ponieważ akurat japonki były wygodne do chodzenia po akademiku, a poza tym nie musiał wychodzić na pole. Wyszedł i skierował się w stronę piwnicy, trzymając kubek koleżanki.

- dziekuje! - krzyknela przez drzwi po czym weszla pod prysznic

Po dość długich poszukiwaniach odnalazł w końcu kuchnię i nastawił wodę. Gdy herbata i kawa była zrobiona, ostrożnie wziął oba kubki i powolutku zaczął wchodzić po schodach.
Miał nadzieję, że dziewczyna mu otworzy, ponieważ obie ręce miał zajęte, a był zbyt nieostrożny aby wziąć oba kubki do jednej ręki. Walnął nogą o drzwi, imitując pukanie.

Słysząc hałas szybko owinęła się ręcznikiem i uchyliła drzwi próbując jednocześnie się za nimi schować, ujrzawszy Tom'a otworzyła je na oścież i szczelniej okryła się ręcznikiem. Czekała, aż wejdzie do środka, aby zamknąć za nim drzwi.

-Dzięki.-szepnął, wchodząc szybko do pokoju i starając się jednocześnie nie patrzeć na Lily, która ewidentnie próbowała ukryć się.

- Nie ma sprawy - odparła i po cichu wślizgnęła się z powrotem do łazienki, aby się ubrać.

Podszedł do komody przy łóżku Lily i położył na niej kubek z herbatą, zaś kawę położył na komodzie przy swoim łóżku. Usiadł na nim i znowu zajął się książką, co jakiś czas biorąc łyk napoju.

Po kilku minutach wyszła ubrana w krótkie spodenki i czarną szeroką bluzkę na krótki rękaw z napisem "od jutra będę grzeczna", którą dostała od starszego brata. Usiadła na swoim łóżku, biorąc herbatę.
- Dziękuje za herbatę - powiedziała i upiła kilka łyków - co tak zapiekle czytasz? - zaciekawiła się.

-Nie ma za co. Dzięki, że otworzyłaś mi drzwi-odpowiedział, wciąż gapiąc się na książkę-Kryminał, lubię kryminały.

- Polecam się, hmm.. mam nadzieje, że nie masz w planach żadnego morderstwa, zbrodni doskonałej niczym z tych książek.. - uśmiechnęła się lekko

-Dzięki za dobry pomysł, ale skorzystam z niego wtedy, kiedy bardzo będzie mi zależeć aby zamieszkać w przytulnej celi. W więzieniu.-tym razem spojrzał na Lily, ale znowu szybko odwrócił wzrok-Już twoje towarzystwo jest lepsze od więzienia.

Zaśmiała się cicho wyobrażając sobie współlokatora za więziennymi kratami.
- Jeszcze będziesz mnie miał dość - pokazała mu język gdy nie widział i podeszła do szafy, chcąc schować resztę swoich rzeczy.

-Hej, a może za dziesięć miesięcy, gdy będziemy wyjeżdżać na wakacje do domów, to spojrzymy sobie w oczy i powiemy: "Wiesz co, człowieku, fajnie się z tobą mieszkało."-zastanawiał się chwilę nad tym-Nie, stop. Wycofuję.

Otworzyła szafę i odskoczyła jak oparzona krzycząc i wskakując na łóżko obok Tom'a.
- Mysz! - krzyczała spanikowana pokazując na szafę.

Ze zmarszczonymi brwiami spojrzał na szafę, gdzie rzeczywiście siedziała sobie mysz. Poklepał niezgrabnie dziewczynę po głowie jakby w geście "nie martw się"
-Jaka fajna.-wstał i poszedł w stronę myszy z małym ciasteczkiem. Przysunął dłoń z ciasteczkiem serowym ku zwierzątku, które było według niego zbyt urocze aby go zabić. Myszka zbawiona zapachem sera, podążyła za Tomem w stronę okna. Pozwolił, aby wdrapała mu się na rękę i zjadła, a sam otworzył okno i wywalił ją pośpiesznie na pole, po czym zamknął okno.

Wzdrygnęła się obserwując jak Tom bierze mysz na rękę, po czym odetchnęła z ulgą widząc jak wywala ją za okno. Cieszyła się, ze nie miał zamiaru jej straszyć owym gryzoniem.
- Mam nadzieje, że nie ma ich tu więcej.. - zajrzała pod łóżko - jednak nic nie dostrzegła - umyj lepiej ręce - spojrzała na Tom'a.

-Ok, dzięki za przypomnienie-poszedł do łazienki, nie zamykając drzwi. Odkręcił kurek i zaczął myć ręce-Wiesz, może spotkamy karalucha. Czytałem gdzieś kiedyś, że po odcięciu głowy te stworzenia potrafią przeżyć jeszcze z tydzień! Chociaż nie, karaluchy są obleśne, masz rację, oby nic więcej się tutaj nie pałęta...
Nie chciał nic więcej mówić ani straszyć dziewczyny, ponieważ zauważył dużego pająka z cienkimi, długimi nóżkami. Wytarł ręce w ręcznik i podszedł do brodzika prysznicu, gdzie siedziało stworzenie, ale po chwili uciekło do odpływu.
-Matko Boska.

- O fuj.. - jęknęła spanikowana, na palcach przeszła do swojego łóżka naciągając na siebie kołdrę. Czujnie rozglądała się po podłodze upewniając się, czy aby na pewno żaden karaluch sobie nie spaceruje.
- Co jest? Błagam tylko nie mów że kolejna mysz.. - powiedziała z obrzydzeniem.

-No wiesz...-szepnął, patrząc na brodzik-Może lepiej bądź ostrożna podczas kompania się, dobrze?
Zaśmiał się nerwowo.
-Może uda nam się sprowadzić sanepid, wiesz...-powiedział dla żartu, jednocześnie gasząc światło w łazience. Nieco się zirytował a zarazem zaniepokoił, gdy zobaczył ukrytą pod kołdrą Lily.

- C..co? Co tam było? - znów się wzdrygnęła i spojrzała na chłopaka - żarty chyba nie są twoją dobrą stroną - mocniej naciągnęła kołdrę i znów bacznie rozejrzała się po podłodze.
- Jak ja tu wytrzymam 10 miesięcy?! - przeklęła w myślach dyrektora akademika.

-Co do moich żartów: ludzie, co się czepiacie?!-mruknął cicho, opierając się o drzwi łazienki-Jak bardzo boisz się pająków w skali 0-10?
Również przeklął w duchu dyrektora. Durna szkoła, tutaj serio było nieco przerażająco.

Uśmiechnęła się lekko widząc bulwers chłopaka.
- Może następnym razem pójdzie Ci lepiej - powiedziała cicho - Boję się wszystkiego co pełza.. dla pająków nie ma skali - powiedziała niemal niedosłyszalnie.

-Hej, nie chowaj się tak pod tą kołdrą, bo się udusisz. Jakbyś coś znalazła, co pełza, to mnie zawołaj, wrzaśnij, po prostu zawiadom w jakiś sposób.-także się lekko uśmiechnął, widząc, że dziewczyna co chwila spogląda na podłogę.

- Dziękuje - powiedziała zsuwając lekko kołdrę i nieco się uspokajając - późno już trochę.. - mruknęła patrząc na zegarek który pokazywał drugą w nocy, chcąc ukryć zakłopotanie.

-Nie ma za co. Serio jest tak późno? No nic, chyba trzeba iść w końcu spać.-wyciągnął z walizki krótkie czarne spodnie i białą bluzkę, po czym poszedł się w nie przebrać do łazienki.
Wyszedł szybko i rzucił brudne ubrania do swojej szafy, po czym zgasił światło.
-Jak chcesz, mogę zostawić włączone.-powiedział w stronę łóżka dziewczyny, ponieważ jej nie widział.

- Nie, nie trzeba, ciemności się nie boje. Dobranoc. - mruknęła po czym ułożyła się wygodnie próbując zasnąć.

-Branoc.-szepnął, ostrożnie idąc w stronę swojego łóżka. Położył się w wygodnej pozycji i również próbował zasnąć. Długo mu się nie udawało, aż w końcu, gdy oczy przyzwyczaiły mu się do ciemności i rozróżniał mniej więcej kształty, spojrzał na oddychającą równomiernie Lily i lekko się uśmiechnął, po czym zasnął.

Zasnęła bez większych problemów, nie budząc się w nocy ani razu. Rano słysząc dzwoniący budzik zruciła go na podłogę i przewróciła się na drugi bok ignorując hałas.

-Kurde...-mruknął, przewracając się na drugi bok-Niech to dzieło szatana zwane potocznie "budzikiem" zniknie..
Wystawił głowę spod kołdry, aby spojrzeć na swój budzik.
-Cholera!-wrzasnął, uświadamiając sobie, że gdyby nie obudził się w tym momencie, to spóźniłby się na lekcje. Zszedł ze swojego łóżka, aby obudzić Lily.
-Lily...-powiedział, powstrzymując ziewnięcie, przez co prawie oczy mu wyskoczyły-Obudź się.
Potrząsał nią czekając na jakąś reakcję.

- Która godzina? - spytała senna przecierając oczy.

-Twoja ostatnia.-mruknął jej do ucha jak najpoważniejszym tonem głosu. Nie chciał jej przestraszyć, ani zażartować. Chciał, aby się nie spóźnili. Stanął na swoim łóżku po czym podszedł do szafy.

Potarła przedramię na którym pojawiła się gęsia skórka, słysząc jego ton głosu.
- Chyba zbyt dużo czytasz tych kryminałów.. - ziewnęła i wyjrzała przez okno, po czym znów upadła na łóżko.

Wzruszył ramionami, wyciągając swoje ulubione dżinsy z szafy oraz czerwoną bluzkę w kratę zapinaną na guziki. Wziął jeszcze czarną koszulkę z krótkim rękawem i poszedł szybko do łazienki. Po dziesięciu minutach wyszedł przebrany z umytymi zębami. Włosy wciąż miał nieco rozczochrane, ale nie miał zamiaru tego zmienić. Zapinał guziki koszuli pod którą miał jeszcze czarny t-shirt. Popatrzył na koleżankę lekko zirytowany.

- Nie musisz się dla mnie tak stroić - zaśmiała się widząc zirytowanego Tom'a, sprawdzając jego reakcje.
Leniwie się przeciągnęła wyjęła z szafy potrzebne ubrania i skierowała się do łazienki.

-Nie przejmuj się, nie chcę zaprosić cię na randkę. To tylko dla tej myszy, co się jej tak bałaś-szepnął, gdy dziewczyna siedziała w łazience. Wyciągnął spod łóżka swój czerwony plecak i zaczął pakować do niego niezbędne rzeczy.

- Żartowniś.. - wywróciła oczami wychodząc z łazienki ubrana w czarne leginsy i sweterek w marynarskie paski, włosy związała w wysoki kucyk. Usiadła na łóżku i zaczęła ubierać trampki, po chwili w pokoju czuć było jej brzoskwiniowy perfum, którym się wcześniej spryskała.

-Coś ty na siebie wylała...-szepnął, zawiązując sznurówki czerwonych tenisówek. Podrapał się w tył głowy, zastanawiając się, czy wszystko zabrał.

- Prawda że ładny? - zrobiła piruet zgarniając zarazem swój plecak i uśmiechnęła się promiennie - phi, jak zwykle muszę za tobą czekać - położyła rękę na biodrze i spojrzała na chłopaka, czekając na jego reakcje. Strasznie lubiła się droczyć z innymi.

-Oho, jaką łaskę robi-odpowiedział, biorąc do ręki swój czerwony plecak. Założył go i kiwnął głową w jej stronę-Możemy iść.

- No więc chodźmy księciuniu - zatrzepotała słodko rzęsami, odwróciła się i poszła wolnym krokiem w stronę drzwi, ewidentnie chciała go zdenerwować.

Wolał nic nie odpowiadać, ponieważ mógłby powiedzieć coś chamskiego, czego jednak nie chciał. Bez słowa poszedł za nią, patrząc na jej włosy.

Rozejrzała się po korytarzu szukając odpowiedniej klasy.
- To chyba tu. - zwróciła się do Tom'a wskazując głową na tabliczkę z napisem "MATEMATYKA" która wisiała na drzwiach.

-O Boże.-powiedział patrząc na tabliczkę-Matma. Matematyka na dzień dobry. Już nienawidzę tej szkoły.

- Oh, przestań nie będzie tak źle -spojrzała mu w oczy po czym pchnęła lekko drzwi i weszła do środka, zajęła 3 ławkę od końca przy oknie i zaczęła się rozpakowywać.

-Taa...-szepnął i również wszedł do sali. Podszedł do ostatniej ławki przy ścianie i również się rozpakował.

Obok Lily usiadła jakaś rudowłosa dziewczyna z którą od razu zaczęła rozmawiać, przez co nauczycielka musiała je co chwile uciszać.

Tom siedział sam jak palec, gdyż ławek było dość dużo. Co chwila słyszał jakieś szepty innych nastolatków, ale on siedział spokojnie, bawiąc się ołówkiem. Starał się jak mógł zapisywać wszystko, co kazała nauczycielka, ale chwilami mu to nie wychodziło.

Dalsza lekcja przebiegała bez większych problemów, kiedy zadzwonił dzwonek wszyscy zaczęli pchać się ku wyjściu, Lily poczekała za Tom'em.
- Co z Ciebie taki smutas? - szturchnęła Go lekko łokciem i skierowała się z Nim w strone wyjścia.

-Gdyby tak było, to powiedziałbym, że to skomplikowane.-wzruszył ramionami, zakładając plecak na plecy-Dzięki za poczekanie na mnie. Po prostu nikt się do mnie nie dosiadł i tyle. Nie lubię się rzucać w oczy, a siedząc gdzieś na przodzie na pewno by tak było.

- A nie jest tak? - podniosła głowę aby na niego popatrzeć - hmm.. co teraz mamy?

Poklepał swoje kieszenie w poszukiwaniu planu lekcji.
-Hy..-popatrzył na kartkę-Fizyka? Tak, chyba tak tu piszę. Fizyka. Zatem chodźmy na fizykę!
Której również nienawidził.

- No okej, więc chodźmy. - skinęła głową i poszła w stronę schodów za resztą klasy.

-Dobrze.-skierował się za Lily.

Irytowało ją, zachowanie chłopaka w sumie sama nie wiedziała czemu. Zatrzymała się przed klasą i obserwowała uczniów którzy wchodzili już do klasy.

Usiadł na ławeczce nieopodal sali, w której miał mieć fizykę. Przyglądał się ludziom idącym korytarzem.

Westchnęła usłyszawszy dzwonek, po czym weszła do klasy. Od progu usłyszała krzyk nauczycielki, aby każdy usiadł sam, bo przygotowała test sprawdzający wiedzę. Zajęła wolne miejsce w środkowym rzędzie.
- Ciekawe czy uda mi się od kogoś coś ściągnąć - pomyślała.

Wchodząc od razu zorientował się, że to samo miejsce na jakim siedział na matematyce jest wolne. Usiadł w ławce, rozpakowując się.

Zaraz po otrzymaniu kartki odwróciła się do Tom'a mając nadzieje, że patrzy w jej kierunku. Chciała się zorientować, którą grupę testu otrzymał, mając nadzieje, że tą samą co ona.

Doskonale znał tą minę: to ta chwila, kiedy dana osoba niewiele wie i chce wiedzieć, czy macie taką samą grupę.
Palcami pokazał, że ma drugą grupę i zirytowany zajął się sprawdzianem.

Westchnęła bezradnie, miała pierwszą grupe. No cóż może jestem dobrym strzelcem? - pomyślała i zaznaczała odpowiedzi na chybił trafił.

Pewnie strzela-pomyślał. On zaś coś tam pamiętał z lekcji fizyki, miał wrażenie, że na 50% powinien napisać. Chwilami również musiał zdać się na intuicję.

Kiedy zadzwonił dzwonek podała swoją kartkę do przodu według poleceń nauczycielki. Ups.. zapomniałam się podpisać - przypomniało jej się gdy już wyszła z klasy - no trudno - powiedziała sama do siebie.

Dał do przodu swój sprawdzian, który oczywiście był podpisany. Wyszedł pośpiesznie z sali i skierował się w tą samą stronę co reszta klasy.

Poszła do toalety za potzebą, gdy wyszła nie widziała nikogo znajomego.
- Super, Lil.. zgub się. - pomyślała i starała się poszukać sali, gdzie powinna być kolejna lekcja.

-Gdzie ta Lily..?-zastanawiał się cicho, próbując poszukać dziewczyny wzrokiem. W końcu gdy zorientował się, że nigdzie jej nie ma a do końca przerwy jeszcze chwilę jest, poszedł jej szukać.
Gdy w końcu ją znalazł, stała nieopodal toalet jakby zagubiona. Podszedł do niej i złapał za nadgarstek, patrząc jej prosto w oczy.
-Chodź.

Wystraszyła się, gdy nagle ktoś złapał ją za nadgarstek, lecz gdy zobaczyła że to Tom pozwoliła się prowadzić niczym małe dziecko.

Poprowadził ją pod salę w ostatniej chwili. Uśmiechnął się do niej zadowolony, że ją znalazł.
-No.-powiedział-Dzisiaj mogę sobie już odpuścić dobre uczynki.

- Dzięki.. - burknęła cicho wchodząc do klasy na kolejną nudną lekcje.

-Nie ma za co.-rzucił i znowu usiadł w tym samym miejscu.

Na tej lekcji głównie nauczycielka wypytywała nowych uczniów o ich zainteresowania. Dziewczyna w duchu błagała, aby w końcu zadzwonił dzwonek zanim nauczycielka zdąży do niej dotrzeć.

Tom był nieco zdenerwowany tym wypytywaniem przez nauczycielkę i miał nadzieję, że nie zapyta go ona o nic.

Pech chciał, że nauczycielka zdążyła przed dzwonkiem dotrzeć do dziewczyny. Lilian wstała zakłopotana.. przedstawiła się, po czym przez długą chwile milczała, skubała swoją bliznę na szyji - zawsze to robiła kiedy nie wiedziała co powiedzieć. Uratował ją dzwonek, dzięki któremu jako pierwsza wyskoczyła z sali z ulgą.

Szybko pobiegł za jakby przerażoną Lily i gdy w końcu ją dogonił, wciąż szła.
-Ej, co ty taka szybka jesteś?-mruknął, idąc koło niej-Co teraz?

Oh.. wybacz - zwolniła nieco i wzięła głęboki oddech - nie wiem chyba wf - powiedziała rozkojarzona.

-Coś nie mam szczęścia..-mruknął-Lubisz wf?
Nie chciał o to pytać, naprawdę nie chciał ale postanowił to zrobić, sam nie wiedział dlaczego.

- Nie masz szczęścia do czego? - spojrzała na niego zbita z tropu - lubię.

-Nie lubię wf. To znaczy nawet lubię, chociaż jestem kiepski w łapaniu piłki-odparł. Dziwił się, gdy usłyszał dziewczynę. Do tej pory dziewczyny z jego klasy na wychowaniu fizycznym nie kiwały nawet palcem, a i tak miały piątki na koniec. Jakim cudem to nie wiedział.

Uśmiechnęła się lekko.
- Nie przejmuj się, w końcu to już ostatnia lekcja - powiedziała po czym znikła w damskiej szatni, która znajdowała się tuż obok szatni chłopców.

-W końcu.-powiedział, wchodząc do męskiej szatni. Przebrał się w strój, starając się to zrobić jak najszybciej. Tym razem gdy nie było gdzieś niedaleko niego Lily, nikogo nie znał oprócz niej.
Głupie bycie samotnikiem.

Jak zwykle z szatni wyszła jako ostatnia. Szybko odniosła klucz nauczycielce i starannie wykonywała wszystkie polecenia na rozgrzewce. Pół sali zajmowali chłopcy wraz ze swoim nauczycielem. Dziewczyna nieustannie zerkała w tamtą strone.

Na szczęście nie musieli na razie rzucać piłkami, czego nie chciał. Byli podzieleni na dwie grupy-dziewczyny na jednej połowie a chłopaki na drugiej, przez co wciąż czuł się niepewnie. Miał nadzieję, ze się nie skompromituje.

Dziewczyny miały grać w siatkę. Ze względu na to, że żadna się nie ruszyła Lily wdrapała się na słupek i próbowała zawiesić siatkę sama.

-Oho, popisuje się-mruknął patrząc na wspinającą się i zakładającą siatkę współlokatorkę. Boleśnie uświadomił sobie, że chłopaki mieli grać w piłkę nożną. Ostatni raz spojrzał na koleżankę i zajął się wf'em.

Westchnęła męcząc się z siatką, ale w końcu udało jej się ją zawiesić. Gdy schodziła na dół rozdarła spodnie na udzie a z niewielkiej ranki zaczęła sączyć się krew, jednak nie zwróciła na to uwagi. W końcu zaczęły grać, jednak dziewczyna i tak co jakiś czas kierowała wzrok w strone chłopców.

Kątem oka zauważył, że Lily przygląda się chłopakom. Stał na bramce i próbował skupić się na piłce. Zauważył również, że dziewczyna ma rankę na udzie, która nieco krwawi. Zmarszczył brwi nieco zdziwiony reakcją Lily, a raczej jej brakiem.   Postanowił skupić się bardziej na grze a nie na współlokatorce.

W końcu oderwała wzrok wyrwana nagłym wrzaskiem jakieś dziewczyny, zdezorientowana odwróciła się w tamtą strone i dostała z piłki w głowę. Oszołomiona przewróciła się i spiorunowała dziewczynę wzrokiem, jednocześnie masując obolałą głowę.

Usłyszał jak ktoś wrzeszczy i już chciał podbiec do leżącej Lily, ale się nieco wstydził. Zamiast podbiec obserwował, czy wszystko z nią w porządku, bo dostała w głowę. Sam dostał w brzuch, co też bolało, ale obronił przynajmniej bramkę. Chociaż to było bolesne.

Przeklnęła pod nosem ową dziewczyne. Wstała zgrabnie niczym kot, nie chcąc dawać jej satysfakcji, skupiła się na grze. Po dłuższej chwili zadzwonił dzwonek. Lily nie chcąc być dłużna dziewczynie podłożyła jej nogę, przez co ta potknęła się, jednak się nie przewróciła. Lily uśmiechnęła się widząc mine wrogiej dziewczyny i pobiegła do szatni.

Gdy tylko usłyszał dzwonek szybko jako jeden z pierwszych chłopaków pobiegł do szatni się przebrać. Gdy już skończył, wyszedł na korytarz i postanowił poczekać na Lily.

Dziewczyna wzięła szybki prysznic, przypominając sobie o obrzydliwych pająkach, które mogłaby spotkać w pokoju. Przebrała się, poprawiła włosy i jako jedna z pierwszych wyszła z szatni jak zwykle trzaskając drzwiami (taki zły nawyk). Uśmiechnęła się widząc Tom'a:
- I jak poszedł mecz? - spytała podchodząc do niego.

Zamyślił się chwilę, idąc w stronę akademika.
-Nieźle.-odpowiedział po chwili-A twój? Nic ci nie jest? Wiesz, dostałaś tą piłką i w ogóle...

- Spokojnie nic mi nie jest - uśmiechnęła się lekko - a Ciebie brzuch nie boli? - Spojrzała zmartwiona na chłopaka. - Jeśli chcesz to podejdziemy do pielęgniarki - dodała po chwili lekko się uśmiechając.

-Pf, nic mi nie jest. Chodźmy, najchętniej bym się znalazł w pokoju.-rzucił, patrząc na nią. Co prawda trochę go bolał, ale to i tak chyba mniejsze zło niż dostanie piłką w głowę.

- Jasne jasne.. przecież "jestem facetem" tak to szło? - uśmiechnęła się szeroko - i tak wiem, że boli - mruknęła bardziej do siebie niż do chłopaka wchodząc do pokoju.

-Tak, właśnie. Jestem facetem.-odpowiedział pośpiesznie. Doprawdy, irytację, jaką musiał nieświadomie w sobie tłumić cały dzień teraz wypłynęła z niego niczym lawa z wulkanu.

- Nie wątpie w to - uśmiechnęła się i rozpuściła włosy, po czym położyła się na łóżku rzucając plecak na podłogę.

Rzucił plecak do szafy i wyciągnął spod łóżka kryminał. Rzucił się na łóżko i zaczął czytać.

Skuliła się na łóżku odwrócona twarzą do chłopaka, nieświadomie zaczęła się na niego gapić.

Nie reagował na nic, po prostu wciąż czytał książkę, ale czuł się również obserwowany. Nie chciał sprawdzać, czy to tylko Lily, ponieważ mogłaby zauważył w jego wyrazie twarzy ból. Starał się zakryć twarz pokrytą rumieńcem książką, co chyba się nie sprawdzało.

- Wszystko w porządku? - zmrużyłam oczy baczniej obserwując Tom'a.

-Tak, to po prostu...-zaczął-Heej! Chcesz herbaty? Zrobię ci herbaty!
Wziął jej kubek z komody oraz swój i wybiegł do kuchni zrobić oba napoje.

Nie zdążyła zareagować bo chłopak wybiegł z pokoju z kubkami.
- Co z nim? - zmarszczyła lekko brwi i rozczesała ręką włosy.

Po dwudziestu minutach wrócił powoli przed drzwi pokoju i tradycyjnie uderzył nogą w nie imitując pukanie. Ach, stare, dobre sposoby.

Otworzyła drzwi wpuszczając go do środka, nie czekając ani chwili dłużej od razu zapytała:
- Co chciałeś wtedy powiedzieć?

-Nie masz nic przeciwbólowego?-mruknął, wchodząc do pokoju nieco zdenerwowany. Zarumienił się lekko-A tak w ogóle to to udo ci nie krwawi? I cię serio łeb nie boli? Bo w sumie ta gatka w kwesti "Jestem facetem" się nie sprawdza...
Opadł na łóżko, znowu biorąc do ręki książkę.
-Nic nie mów.

Uśmiechnęła się.
- Tom.. głupolu z tym facetem chodziło mi o to, że nie musisz udawać takiego twardziela - powiedziała z troską po czym podeszła do chłopaka z opakowaniem tabletek i butelką mineralnej wody. - Spokojnie nie piłam z niej - rzuciła - A co do głowy i uda, to bolą jak cholera - położyła się spowrotwem na łóżku.

-Okej, dzięki...-mruknął, biorąc leki i popijając wodą. Rzucił je w stronę Lily-Ty też weź, skoro również cię boli.
Poszedł do łazienki i zamknął za sobą drzwi.
-Cholera. Lily, zdobyłem karalucha. Chyba martwy, bo się nie ru...A nie, rusza się.

- Ja już wzięłam w szatni - schowała tabletki do komody obok łóżka - gdyby coś cię kiedyś bolało to śmiało częstuj się - dodała z lekkim uśmiechem -Błagam tylko nie bierz go na ręce jak myszy.. - jęknęła przerażona.

-Za późno-oczywiście żartował. Na szczęście miał na sobie klapki, dlatego zadeptał robaka. Wziął kawałek papieru toaletowego i zawinął w niego rozdeptanego karalucha, po czym wrzucił do toalety i nacisnął spłuczkę-Zostanie plama na kafelkach, ale nie przejmuj się.
Umył porządnie ręce ze trzy razy, po czym wyszedł z łazienki. Przez chwilę stał w progu nie wiedząc dlaczego, ale potem zgasił światło i podszedł do swojego łóżka.

Zdziwiła się gdy zgasił światło, lecz nic nie powiedziała. Gdy jej oczy przyzwyczaiły się do ciemności skupiła wzrok na chłopaku skubiąc blizne.

Zorientował się, że zgasił nie to światło, co chciał. W łazience wciąż się świeciło, zaś w pokoju było ciemno. Włączył światło w pokoju, zaś w łazience wyłączył.
-Sorka.-padł na łóżko. Książka ześlizgnęła się z materaca na podłogę-Co ty tak skubiesz tą bliznę? Nie boli cię? I błagam cię, nie patrz tak na mnie, mam coś na czole napisane czy co?
Napił się kawy, po czym odstawił kubek z powrotem.

Musiała kilka razy zamrugać aby znów przyzwyczaić oczy.
- Nie szkodzi. Oh.. taki mój tik nerwowy.. - z trudem oderwała rękę od szyji - nie masz nic napisane - uśmiechnęła się - po prostu mało mówisz i nigdy nie wiem co myślisz - przerwała na chwile.
- Poza tym nadal nie odpowiedziałeś mi na pytanie co chciałeś powiedzieć zanim wyszłeś do kuchni - mruknęła.

-Po prostu...Po prostu się o ciebie przestraszyłem, tak?!-krzyknął zawstydzony, próbując jak najbardziej skryć swój rumieniec za książką-Jak dostałaś wtedy w głowę, to się bałem, czy wszystko okej.
Mówił cicho, jakby się bał reakcji dziewczyny.

Podskoczyła w miejscu kiedy chłopak krzyknął. Przez dłuższą chwile się zastanawiała po czym wstała i leciutko przytuliła się do chłopaka, pomimo że bała się jego reakcji.

-Dzięki...-szepnął, pozwalając aby książka wypadła mu z rąk i również niezgrabnie ją przytulił-Jesteś dobra w wspinaniu się, aż zrobiłem się zazdrosny.

Spojrzała na niego lekko zarumieniona.
- Ty jesteś lepszy w nauce - mruknęła - poza tym chyba, aż taka dobra w tym nie jestem - wskazała na skaleczone udo.

-Na wielu rzeczach się nie znam-wzruszył ramionami-Moim zdaniem byłaś fenomenalna, nawet jeśli się zraniłaś. Czekaj, mam gdzieś plastry.
Wyciągnął z szuflady plaster ze SpongeBobem i przykleił na jej rankę.

- Jesteś zbyt skromny moim zdaniem. Wszystko przez starszego brata, w dzieciństwie często zabierał mnie ze sobą.. - urwała, spojrzała na plaster i się uśmiechnęła - dziękuje jesteś kochany.

-Nie ma za co. To fajnie, że dzięki bratu zyskałaś sprawność-odparł-A co do przytulania, to nie mówiłem prawdy...W wieku sześciu czy tam ośmiu lat chciałem przytulić swojego dziesięcioletniego kuzyna, to on na to wpakował mi głowę do sedesu. I wiesz co? Mimo tego, że myślałem, że zaraz umrę, to nie przeleciało mi życie przed oczyma. Telewizja i książki kłamią.
Nie chciał na nią patrzeć w tamtej chwili, ponieważ był pewny, że go wyśmieje. Nikomu jeszcze tego nie mówił, a teraz głupio się czuł i miał myśl, że jednak niepotrzebnie jej to wyznał.

- No tak.. - znów poskubała blizne na szyji. Słysząc słowa chłopaka zaniemówiła.
- Jezu.. to straszne, nie cierpie gdy ktoś się znęca nad słabszymi.. - znów przytuliła się lekko - najważniejsze że nadal żyjesz, no i nie martw się nikomu o tym nie powiem - mruknęła widząc zakłopotanie chłopaka

-Dzięki...Jednak nie jesteś taka zła, jak mi się na początku wydawało.-powiedział, klepiąc ją niezgrabnie po głowie. Miał taki odruch, a poza tym jej włosy były takie miękkie i przyjemne w dotyku. Już chciał zapytać koleżankę o bliznę na szyi, jednak szybko się powstrzymał. Uznał, że dziewczyna powie mu, jeśli będzie chciała.

Zachichotała cicho.
- Czuje się jak mała dziewczynka, gdy mnie tak klepiesz po głowie - uśmiechnęła się zauważając, że Tom zerka na jej bliznę. - Gdy miałam 13 lat samochód mnie potrącił, kiedy jechałam rowerem - wyjaśniła znów zaczynając skubać bliznę.

-To straszne.-powiedział z autentycznym współczuciem-Współczuję, ale przynajmniej żyjesz! Sorka, nie umiem pocieszać.

- Nie przejmuj się, mi jakoś też to nie wychodzi.. - podrapała się w tył głowy zakłopotana.

-No to mamy coś wspólnego.-powiedział, wstając-Idę się umyć.
Wziął ubrania na zmianę i poszedł do łazienki.

Uśmiechnęła się lekko w odpowiedzi i odprowadziła chłopaka wzrokiem. Podniosła Jego książke z podłogi i przez chwile jej się przyglągając odłożyła na komodę obok łóżka Toma. Położyła się na łóżku, po czym zasnęła, mimo że nie było aż tak późno.

Po piętnastu minutach wyszedł z łazienki i pierwsze, co rzuciło mu się w oczy to była śpiąca Lily. Wyglądała uroczo tak śpiąc. Najwyraźniej to ona położyła książkę na komodzie, co było miłe z jej strony.
-Dzięki.-szepnął, gasząc światło i również się położył do własnego łóżka, przyglądając się dziewczynie.

Dziewczyna spała spokojnie niczego nieświadoma. Obudziła się w środku nocy, spojrzała na zegarek, który pokazywał 3:17 przetarła oczy i najciszej jak umiała udała się do drzwi nie chcąc budzić współlokatora.

Gdy obudził się wpół do czwartej rano, spostrzegł, że nigdzie nie ma jego współlokatorki. Uniósł lekko głowę i powiedział:
-Lily?-może wyszła się przejść albo jest w toalecie. Nie miał zamiaru zakłócać jej spokoju.

Dziewczyna poszła do kuchni. Miała ochotę na herbatę, ale zrobiła także kanapki, oraz kawe dla Tom'a.
Sama nie wiedziała w sumie dlaczego, ale ostatnio często myślała o chłopaku. Położyła wszystko na tacy i skierowała się w strone pokoju.

Po dwóch minutach wstał i poszukał w swojej komodzie butelki z wodą. Gdy w końcu ją znalazł, usiadł na łóżku z butelką w ręce, którą odkręcił i wypił trochę wody. Dziewczyna wciąż nie wracała, ale pomyślał sobie, że być może poszła do kuchni. Bardzo prawdopodobne.
Siedział tak jeszcze minutkę lub trzy na łóżku i myślał, czy nie poszukać Lily.

Położyła ostrożnie tace na podłodze otworzyła drzwi i powoli weszła do środka. Nie chciała budzić współlokatora pukaniem, bo myślała że jeszcze smacznie śpi.

-O, czyli rzeczywiście byłaś w kuchni..-mruknął jeszcze jakby na wpół śpiąc, ale podszedł do Lily i przytrzymał jej drzwi, aby mogła wejść-Jest wpół do czwartej, a ty sobie robisz herbatę. Nigdy cię nie zrozumiem.

- Dzięki - mruknęła gdy przytrzymał jej drzwi - huh, dla Ciebie też mam kawe i kanapki - uśmiechnęła się i położyła tace na biurku, po czym zaczęła pić herbate patrząc na chłopaka.

-Och...-zdziwił się nieco i popatrzył na dziewczynę z nutą wdzięczności-Dziękuję.
Wziął kubek z napojem i również się napił, ale jak zwykle starając się na nią nie patrzeć. Pomyślał jednak, że tak się zachowując z nikim się nigdy nie zaprzyjaźni. Uśmiechnął się i spojrzał na nią.

Odłożyła kubek na biurko. Podeszła do chłopaka, stanęła na palcach i poklepała go leciutko po głowie, tak jak zazwyczaj robił to on, sama nie wiedziała czemu, ale zaczęła się śmiać.

Również się roześmiał i poklepał ją po głowie w takim sam sposób, w jaki zawsze to robił. Było to dość śmieszne i zarazem przyjemne, mieć z kim się pośmiać.

- Polubiłam Cię - uśmiechnęła się patrząc mu w oczy.

-Ja ciebie również-zarumienił się, gdy dziewczyna patrzyła mu prosto w oczy. Była taka urocza na swój sposób.

Na jej policzkach również pojawił się rumieniec.
- Masz może ochotę na spacer? - zapytała nieśmiało po krótkiej ciszy.

-Tak, bardzo chętnie.-odpowiedział szybko i wstał. Po chwili wyciągnął w jej stronę pomocną dłoń.

Skorzystała z wyciągniętej ręki chłopaka i złapała ją leciutko się rumieniąc czując ciepło jego dłoni.

Na jego policzki wpłynął szkarłatny rumieniec, dlatego nieco odwrócił głowę.
-No to chodź.-otworzył jej drzwi pokoju i przepuścił.

Posłała chłopakowi lekki uśmiech po czym wyszli razem na zewnątrz, do niewielkiego ogrodu, który znajdował się za akademikiem.

-Całkiem niezły ogród tu mają. Dużo trawy, zieleni, kwiatków, trawy..-mruknął, idąc drogą koło dziewczyny.

- Ciekawe czy nadal będziesz tak mówił, jak latem będą kazali nam tu chwasty wyrywać  - powiedziała siadając na pobliskiej ławce i przyglądając się otoczeniu.

-Nic nie powiem.-odparł, wzruszając ramionami. Po chwili przysiadł się do dziewczyny i spojrzał na swoje buty-Nie będę miał w tej kwestii nic do gadania, ani słowa protestu.
Chwilę siedział wyprostowany, myśląc o tym, o czym można by tu pogadać.

Kątem oka spojrzała na chłopaka.
- Zawsze tak na wszystko potulnie się zgadzasz? - odwróciła głowę w Jego strone lustrując Go od góry do dołu.

-Nie, niemal nigdy.
Jednak po tym, jak zostałem wywalony dwa razy ze szkoły, własnie za sprzeciwianie się, to mam dość i siedzę cicho-powiedział, lekko się rumieniąc, gdy poczuł wzrok dziewczyny na sobie-A ty? Jaka jesteś? Co cię przywiało do tej szkoły?

Zdziwiła się słysząc słowa chłopaka. Milczała dłuższą chwilę zastanawiając się nad pytaniem, które jej zadał.
- Hmm.. jaka jestem? - mruknęła do siebie - myślę, że sama do końca tego nie wiem, ale na pewno nie dam sobie wejść na głowę.. no i często bywam pyskata - uśmiechnęła się niezdarnie patrząc w ziemie.
- A tą szkołe wybrałam tylko dlatego, że chciałam być jak najdalej od domu - dodała cicho nadal patrząc w ziemie.

-Oh...-spojrzał na nią szybko-Dobra, nie pytam.
Postanowił zająć się jakimiś milszymi tematami. Uśmiechnął się.
-Co lubisz robić? Wiesz, hobby, koniki. Takie tam sprawy. Nigdy nie zauważyłem żadnego twojego zainteresowania, oprócz parzenia herbaty.

- Lubię wszelakie sporty, czasem śpiewam amatorsko pod prysznicem -zaśmiała się sama z siebie - a Ty? Co robisz, oprócz czytania? - uśmiechnęła się ciepło.

-No, naturalnie czytam. Lubię też porysować-uśmiechnął się lekko-Czyli śpiewanie, co? Wróżę ci piękną karierę, śpiewaczko prysznicowa.
Nie umiał żartować, wiedział to od zawsze. Ale nie mógł się powstrzymać, jak zawsze.
-Wiem, jestem do bani w kwestii żartów.

Pomimo kiepskiego żartu zaśmiała się.
- Zmienisz zdanie jak usłyszysz - uśmiechnęła się i zadrżała z zimna, w końcu była połowa września.

-Zimno ci?-zapytał, patrząc na nią. Akurat miał na sobie sweter, dlatego ściągnął go i otulił nim dziewczynę. Sam miał na sobie teraz krótki rękaw, ale się tym nie przejmował. Prawie nigdy nie było mu zimno, tak więc się nie martwił.

- Dz-dziękuje - mruknęła rumieniąc się i bawiąc się kawałkiem materiału swetra - Chodźmy lepiej nie chce, abyś zamarznął przeze mnie - uśmiechnęła się nieśmiało i wstając wyciągnęła rękę do chłopaka.

-Dobrze-złapał dłoń dziewczyny, wstał i ruszyli wolno w stronę akademika. Po chwili zorientował się, że wciąż lekko ściskał dłoń, dlatego niczym oparzony ją puścił i zarumienił się.

Nadal szła lekko zarumieniona, tym bardziej kiedy Tom nadal trzymał ją za rękę. Pomimo, że czuła się trochę niezręcznie nie chciała puszczać jego ręki, przy chłopaku czuła się.. no właśnie sama nie potrafiła tego określić. Weschnęła cichutko kiedy zarumieniony puścił jej rękę i delikatnie wtuliła się w miękki sweter wdychając charakterystyczny zapach.

-Miałaś dobry pomysł z tym spacerem-odparł po chwili, bawiąc się swoimi palcami.
Była naprawdę dobrym człowiekiem i teraz cieszył się, że ją poznał. Pomyłki czasami zapoczątkowują coś dobrego.

Uśmiechnęła się w odpowiedzi.
- W sumie to dlaczego tak wcześnie wstałeś? - zapytała po krótkiej ciszy otwierając drzwi od pokoju.

-Mam lekki sen, jakbym spał tylko w połowie. Nie wiem, obudziłem się, a ciebie nie było. Trochę się przeraziłem, ale postanowiłem zaczekać i zobaczyć, czy wrócisz.-opowiedział-A ty? Dlaczego też wstałaś o tak absurdalnej porze? Nie wierzę, aby to był tylko i wyłącznie kaprys zrobienia herbaty.

- Rozumiem. W takim razie muszę zapamiętać, aby w nocy nie wariować - spojrzała na chłopaka z uśmiechem - zawsze tak się budzę, no chyba, że jestem bardzo zmęczona, wtedy śpię jak dziecko. Dziękuje za sweter - mruknęła i musnęła go w policzek oddając mu jego własność.

-E tam, mną się w nocy nie przejmuj-powiedział, biorąc sweter do rąk-Nie ma za co.
Uśmiechnął się lekko i rzucił sweter do szafy.

- Nie chciałabym abyś przeze mnie wyglądał jak trup na lekcjach - powiedziała i usiadła na łóżku.

-Nie przejmuj się.-uśmiechnął się-Zgasić światło?
Stał wciąż przy szafie, bawiąc się skrawkiem swojej koszulki.

Usiadła po turecku.
- Raczej już nie będę spać, ale jeśli Ty jesteś śpiący to zgaś - uważnie obserwowała chłopaka.

-Ja też nie zasnę.-odparł, siadając na swoim łóżku. Wziął ze stolika swoją książkę, ale znowu spojrzał na dziewczynę-Chcesz w coś zagrać? Mam karty, jeśli chcesz...

- Jezu. Czy On chce grać w rozbieranego? W sumie to Tom jest przystojny - pomyślała dziewczyna tłumiąc uśmiech i brudne myśli.
- Pewnie, że zagram - odparła i usiadła przed chłopakiem.

-Dobra-zaczął tasować karty i w tym czasie popatrzył na dziewczynę-W co konkretnie chcesz grać?

- Obojętnie - rzuciła szybko, kiedy chłopak tasował zaczęła bawić się włosami aby odwrócić uwagę od lekkiego rumieńca wywołanego przez wcześniejsze myśli.

-No to może zagramy w Wojnę?-zapytał, po czym podzielił talię kart na dwie części i jedną podał dziewczynie. Miała lekki rumieniec.
Ale uroczo wygląda z takim rumieńcem i bawiąc się włosami-pomyślał i po chwili sam oblał się rumieńcem za tą myśl, ale jednak było mu z tym dobrze. W końcu to nic złego, że tak o niej myśli.

- No więc niech będzie wojna - uśmiechnęła się i wzięła swoją część kart od chłopaka, po czym wyłożyła pierwszą lepszą kartę.

-No i git.-uśmiechnął się szeroko, również wyciągając pierwszą lepszą kartę.

Kilka minut później, Lily zabrała Tomowi większą część kart, bo co chwile wyciągała silniejszą kartę.
- Przegrany robi do końca roku szkolnego herbate minimium 5 razy dziennie - powiedziała i szeroko się uśmiechnęła.

-Dobra...-mruknął zrezygnowany, patrząc na nią-Chamstwo w państwie normalnie.

Zaśmiała się pod nosem.
- Oj no wiem że spacjalnie się poddałeś - mrugnęła okiem i się uśmiechnęła.

-No dobrz..-wymruczał, udając oburzenie-To chcesz, żebym ci teraz zrobił pierwszą z pięciu herbat?
Uśmiechnął się, patrząc na nią.

- W sumie to żartowałam z tą herbatą, ale skoro nalegasz? - uśmiechnęła się pokazując zęby.

Przewrócił oczami, biorąc kubek dziewczyny oraz swój i stanął przy drzwiach.
-Zaraz wrócę.-odparł szybko, otworzył drzwi i wyszedł z pokoju.
Nienawidził iść po tej podłodze w samych skarpetkach, bo przez to aż się prosił o zaliczenie gleby, ale głupio byłoby mu wrócić po klapki tylko dlatego "bo bałem się małej wywrotki". Pf, w końcu jest facetem, no nie?

Odprowadziła chłopaka wzrokiem do drzwi uśmiechając się. Kiedy wyszedł postanowiła się ubrać. Przez kilka chwil przyglądała się otwartej szafie, po czym w końcu zdecydowała się na białą sukienkę, ktrórą rzuciła na swoje łóżko.

Za tą myśl dotyczącą o "męskości" Tom został ukarany w sposób bolesny, mianowicie zaliczając dwa widowiskowe upadki. W końcu udało mu się dojść do kuchni, zrobić oba napoje i w drodze powrotnej nie zaliczyć kolejnych upadków.
Gdy stał przed drzwiami pokoju, udało mu się je otworzyć łokciem, uważając, aby nie wylać kawy i herbaty.

Słysząc skrzypnięcie drzwi oderwała się na chwilę od szafy i szybko odchyliła drzwi na tyle, aby chłopak mógł spokojnie przez nie przejść.
- Przecież mogłeś się poparzyć - wywróciła oczami, kiedy już wszedł do środka.

-Cicho...-syknął, wchodząc i krzywiąc się lekko-Nie zapeszaj, już i tak się wyglebałem dwa razy.
Położył na biurku oba kubki i spojrzała na białą sukienkę.
-Ładna, całkiem.

- Bo jesteś gapa - powiedziała cicho zamykając drzwi - nic Ci nie jest? - powiedziała głośniej podchodząc do chłopaka, ignorując wzmiankę o sukience.

-Chyba nie-uśmiechnął się, unosząc tylko lewy kącik ust. Spojrzał jej w oczy i tym razem nie czuł wpływającego mu na policzki rumieńca z tego powodu, że jego współlokatorka się na niego patrzy. On również na nią patrzył-Ale dziękuję ci za troskę. To naprawdę miłe.

- Uważaj bardziej na siebie - potrząsnęła lekko głową i posłała mu lekki uśmiech, po czym odwróciła się do szafy zamyślona - od kiedy chłopak tak się przy niej rumieni? Wcześniej tego nie zauważyła. Podrapała się w głowę rozważając ciężko.

-Coś cię trapi?-zapytał, popijając kawę. Odłożył kubek na komódkę i usiadł na łóżku z książką w ręce. Ukrywał twarz za książką, jednocześnie ją czytając. Co jakiś czas spoglądał dyskretnie na dziewczynę i znowu chował się za książką.

Głos chłopaka wyrwał ją z zamyślenia.
- Co? Nie, nic - mruknęła po czym chwyciła bieliznę, sukienkę i schowała się w łazience.

-Jak się spłoszyła...-mruknął, popijając łyk kawy i znowu zajął się książką.

Wzięła szybki prysznic, ubrała się, umyła zęby i nałożyła delikatny makijaż. Po jakiś 20 minutach wyszła z łazienki. Zerknęła na chłopaka, a gdy zobaczyła że czyta zaczęła pakować książki do plecaka.

-Och...-przypomniał sobie o tym, że aktualnie przebywa w akademiku i jest początek roku szkolnego-Och! No tak, mamy środek tygodnia, rok szkolny...
Szybko wstał i również zaczął pakować podręczniki do plecaka, a po chwili najszybciej jak się dało wpadł z ubraniami na zmianę do łazienki.

Zaśmiała się pod nosem. Przecież mieli jeszcze dobre 20 minut do pierwszej lekcji. Sięgnęła po kubek z herbatą i upijając małe łyki obserwowała jak Tom biega po pokoju.

Po chwili wyszedł szybko z łazienki i dumnie stanął koło swojego łóżka, jakby co najmniej został królem świata.
-To co, idziemy?-uśmiechnął się, biorąc do ręki plecak i książkę, którą czytał. Plecak założył sobie na plecy.

Przeciągnęła się leniwie i przeczesała ręką włosy
- Tak możemy iść - powiedziała po czym biorąc plecak wstała i powoli skierowała się w strone drzwi.

Ok-wyszedł za dziewczyną na korytarz, po czym zamknął drzwi. Ruszyli wspólnie na pierwszą lekcję.

Do sali weszli równo z dzwonkiem.
- Mogę usiąść obok? - zwróciła się do Tom'a wskazując na ławkę w której zawsze siadał.

-Jasne.-odpowiedział, wzruszając ramionami. Usiadł w ławce, wykładając podręcznik i piórnik, po chwili popatrzył szybko na dziewczynę.

Usiadła obok chłopaka i również zaczęła się rozpakowywać.

Podczas lekcji zachowywał się tak, jak zazwyczaj, a przynajmniej się starał. Jej obecność trochę go dekoncentrowała, ale nie przejmował się tym. Był nawet szczęśliwy, że dziewczyna się do niego przysiadła.

Lily trochę się nudziło, jedną ręką pisała notatki, a druga powędrowała na szyje w miejsce gdzie widniała blizna, którą jak zwykle zaczęła skubać.

Zmarszczył brwi, nieco zirytowany, widząc, że palce koleżanki zostały wprawione w ruch i skubała bliznę, jednak nie zareagował. W końcu to była jej sprawa, postanowił się nie wtrącać.

Po pewnym czasie zorientowała się, że jej palce zrobiły się dziwne mokre i tak jakby lepkie. Spojrzała na dłoń i zobaczyła na nich czerwone plamy. Weschnęła cicho i przeklnęła się w myślach za odruch skubania rany.

-Kurde-mruknął cicho, spoglądając na dziewczynę. Po chwili dyskretnie wyciągnął chusteczki i jej podał.

Zrobiła słodką mine typu "nic na to nie poradzę" i lekko wzruszyła ramionami. Wzięła od chłopaka chusteczkę i przyłożyła do szyji. "DZIĘKUJE :")" napisała na marginesie swojego zeszytu.

"Nie ma za co. Masz nauczkę" odpisał ledwo czytelnym pismem na marginesie swojego zeszytu. Zamyślił się chwile i znowu starał się skupić uwagę lekcji, ale kątem oka obserwował Lily.

Pomimo tego dziewczyna nadal drażniła blizne, lecz tym razem przez chusteczke zupełnie tego nieświadoma. Wzrokiem błądziła po klasie w poszukiwaniu zegara, aby sprawdzić jak długo jeszcze do przerwy.

-O jejuniu...-mruknął najciszej jak mógł tak, aby nawet koleżanka go nie usłyszała. Znowu męczyła swoją bliznę, ale patrząc na nią nie widział żadnych odznak tego, że jest tego świadoma.
Okej, będzie trzeba nosić dużo chusteczek, ewentualnie jakieś duże plastry.

Dopiero kiedy poczuła na sobie wzrok zorientowała się, że coś jest nie tak. Znowu przeklnęła się w myślach i spojrzała na chłopaka lekko przygryzając wargę.
- Ups? - mruknęła cicho.

Zakrył swoją twarz ręką, chcąc zakryć śmiech.
"Od dzisiaj nosisz ze sobą plastry." napisał na marginesie, przewracając oczami.

Lily dała chłopakowi delikatnego kuksańca w bok, pomimo że sama śmiała się ze swojej głupoty.
"DOBRZE TATO :P" odpisała Tom'owi po czym rozległ się dzwonek na przerwe.

-Cieszę się, córko.-szepnął lodowatym tonem, marszcząc brwi. Wzruszył ramionami i zaczął się pakować, po czym poczekał na dziewczynę.

- Groźnie zabrzmiało, dostałam szlaban? - uśmiechnęła się do Tom'a podchodząc do niego.

-No nie wiem, nie wiem...-udawał, że się zastanawia, pocierając podbródek-Ty dzisiaj zrobisz picie. Nie no, obiecałem ci, że to ja będę robić. Co teraz mamy? Przeżyjesz z tą blizną?

- Gamoń - uśmiechnęła się - Historia, razy dwa.. nie chyba się nie wykrwawie - chciała dotknąć blizny, lecz w ostatnim momencie się powstrzymała.

-Historia...-mruknął jakby półprzytomny-Historia...No to chodźmy na historię. To nie wykrwaw się i nie skub, błagam. To takie dezorientujące.
Kawa przestawała działać i zbyt mała dawka snu dawała o sobie znać.
-Idę do toalety. Poradzisz sobie, prawda? Nie zgub się jak ostatnio.

- Niczego nie obiecuje - powiedziała słysząc wzmianke o nie skubaniu blizny - Pewnie że sobie poradze! - nadymała policzki niczym zezłoszczone dziecko, brakowało tylko tupnięcia nogą. Odwróciła się i udała się do sali historycznej.

-Ok, liczę na Ciebie.-machnął ręką i poszedł w stronę toalety.
Załatwił swoją sprawę i skierował się w stronę sali historycznej, po czym poszukał wzrokiem współlokatorki. Przecierał co jakiś czas oczy i wciąż szukał Lily.

Dziewczyna spostrzegła Tom'a od razu. Po cichutku podeszła do niego od tyłu.
- Bu. - dźgnęła go lekko w bok ciekawa czy chłopak się wystraszy. - Szukasz kogoś? - zapytała zadowolona z siebie dziewczyna.

Lekko podskoczył, czując dźgnięcie palcem. Od razu się odwrócił i ziewnął. Zakrył buzię dłonią i się uśmiechnął-Ciebie szukałem.
Zadzwonił dzwonek na lekcję.
-Chodź.
Wszedł do sali i usiadł na swoim miejscu, po czym się do razu zaczął rozpakowywać.

- No ejj.. liczyłam że się bardziej wystraszysz - pomarudziła pod nosem po czym poczłapała za chłopakiem do klasy. Zajęła miejsce obok niego wyciągając potrzebne rzeczy.

-Podskoczyłem lekko, to ci nie wystarcza?-mruknął cicho, przeglądając swój zeszyt od historii.

- Phi. Myślałam, że krzykniesz przerażony czy coś - zaśmiała się - masz łaskotki? - wyleciała z pytaniem po chwili ciszy przyglądajac się mu z uśmiechem.

-Mam być szczery? Nie wiem-szepnął tak, aby nauczyciel nie usłyszał-A czemu pytasz?

Dziewczyna uśmiechnęła się tylko pokazując wszystkie zęby. Co mogło jedynie oznaczać, że przy najbliższej okazji chcę to sprawdzić.

Od razu zrozumiał, co się kryje za tym diabelskim uśmieszkiem. Znowu ziewnął i ponownie starał się skupić na lekcji historii. To jednak było niezwykle nużące, jakby usypiające.

O dziwo dziewczynie nie chciało się spać, wręcz przeciwnie była pełna energii. Kręciła się na krześle i rozglądała po sali.

-Kobieto, skąd masz tyle energii?-szepnął cicho do niej, widząc jak dziewczyna kręci się na krześle.

- W wakacje często pracuje jako opiekunka do dzieci - mruknęła uśmiechając się - nie martw się, jeśli już ze mną zwariujesz, obiecuje że będę zmieniać Ci kaftany - dodała ze śmiechem po chwili ciszy.

-O mój Boże, nie-szepnął, patrząc na nią-Postaram się nie zwariować.

- To się okaże - mruknęła cicho i zaczęła rysować po marginesie zeszytu.

Po chwili zadzwonił dzwonek i szczęśliwy odetchnął z ulgą, uśmiechając się.
-No w końcu koniec tej nudnej lekcji-szepnął.

Rozciągnęła się leniwie i wyszła z klasy zabierając ze sobą swoje rzeczy.
- Może kawy? - uśmiechnęła się podchodząc obok chłopaka.

-Może herbaty?-zapytał, przeciągając się. Przeczesał ręką włosy i spojrzał na nią, po czym poprawił plecak-To co, mam iść zrobić?

- Pójdę z Tobą - odpowiedziała po czym powoli ruszyła do kuchni.

-Dobrze, zatem chodźmy-odparł i podążył za dziewczyną do kuchni.

Wyciągła dwa kubki z szafy i wstawiła wody do czajnika elektrycznego, po czym rozpoczęła poszukiwania kawy i herbaty.

Gdy zobaczył, że dziewczyna nie może znaleźć kawy i herbaty, od razu zaczął również ich szukać. Z uśmiechem podał jej obie te rzeczy.

- Dziękuje - uśmiechnęła się po czym nasypała do kubków odpowiednie zawartości i poszła odłożyć pudełka z kawą i herbatą na miejsce.

Gdy woda się zagotowała, nalał ją do obu kubków i odłożył czajnik na miejsce. Od razu wziął kubek z kawą i podmuchał nieco, po czym napił się nieco.
-Ah, to był dobry pomysł, Lily-szepnął, odkładając kubek na stolik.

Dziewczyna chwyciła kubek w dłonie i także się napiła.
- Nie żeby coś ale ja zawsze mam dobre pomysły - uśmiechnęła się szeroko patrząc na chłopaka i opierając się o blat.

-Niech ci będzie-odpowiedział, popijając kawę-że tak jest.
Uśmiechnął się lekko i wziął kolejny łyk napoju.

Przewróciła oczami i wzięła kolejne kilka łyków.
- Czyżby trup ożył dzięki kawie? - pokazał mu język uśmiechając się.

-Najwyraźniej tak-również pokazał jej język. Uśmiechnął się jeszcze szerzej i upił kolejny łyk.

- To dobrze - uśmiechnęła się i znów przystawiła kubek do ust. Chwilę później zadzwonił dzwonek oznaczający koniec przerwy.

Szybko dokończył kawę i ruszył w stronę sali lekcyjnej.
-Chodźmy. Co teraz? Druga historia?-zapytał Lily idąc przed siebie.

Odłożyła niedokończoną herbatę. Skinęła głową w odpowiedzi i razem z chłopakiem ruszyła z powrotem do sali.

Usiadł ponownie w tej samej ławce i ponownie się wypakował. Spojrzał na koleżankę i znowu się lekko uśmiechnął, mając nadzieję, że tym razem nie zacznie skubać blizny.

Nie zdążyła nawet podejść do ławki gdy rozległ się głos nauczyciela. Chciał sprawdzić ile dziewczyna zapamiętała z poprzedniej lekcji.
- Świetnie, w ogóle go nie słuchałam - pomyślała dziewczyna łapiąc się za szyje w wiadomym celu.

-No to przesrane.-mruknął cicho, opierając głowę na ręce. Zauważył, że jej ręka leci do szyi, oczywiście aby ją biedną męczyć skubaniem blizny. A my całą lekcje przegadaliśmy, pewne nic nie wie z niej tak samo jak ja-pomyślał. Chciałby jej w jakiś sposób pomóc, ale nie umiał.

Nauczyciel zwrócił uwagę aby opuściła rękę, lecz Lily miała go gdzieś i nadal skubała bliznę. Podała kilka zupełnie wymyślonych przez siebie dat mając nadzieje że którąś zgadnie poprawnie.

O mój Boże-myślał w kółko, zakrywając twarz dłonią. Życzył jej w duchu powodzenia, ale denerwowało go to, że wciąż skubała bliznę. Pewnie za sekundę poleci krew. Była taka uparta, a zarazem chytra. Widział, że strzelała. Z tego, co wyłapał, to odpowiedziała dobrze chyba z raz albo dwa.
Zawsze to coś.

Nauczyciel zrobił kwaśną minę po czym kazał jej usiąść do ławki. Odnotował coś w dzienniku, a dziewczyna odwróciła się i usiadła na wolnym miejscu obok Tom'a.
- I jak mi poszło? - mruknęła do niego.

-Ujdzie w tłumie-odparł cicho, spoglądając na piszącego w dzienniku nauczyciela-Prawdopodobnie dostałaś dwójkę, ale nie obiecuję. Życzę dalszych sukcesów.

Zrezygnowana położyła na chwilę głowę na ławce. Lecz nie chcąc znów iść do odpowiedzi szybko się wyprostowała.

-Nie martw się-gdy jej głowa leżała na ławce, lekko ją pogłaskał, po czym cofnął rękę-Na pewno drugi raz cię nie weźmie, jak coś, to wyżyje się na mnie albo na kimś innym. Uwierz mi.

Uśmiechnęła się w odpowiedzi wdzięczna. Dalsza lekcja przebiegła bez większych problemów, no może oprócz tego że nauczyciel co chwile zaczepiał Lily, dając jej do zrozumienia, że to będzie ciężkie 10 miesięcy.

Współczuł Lily, która najwyraźniej stała się nielubianym przez historyka uczniem. Znowu rozległ się dzwonek na przerwę, dlatego jak najszybciej się spakował i wyszedł z klasy, uprzednio czekając na dziewczynę.
-Przyjmij moje najszczersze współczucie-odparł-Zostałaś anty-ulubieńcem nauczyciela od historii! Cieszysz się? Jakie to uczucie?

Z klasy wyszła jako ostatnia, zanim jednak wyszła z uśmiechem na ustach życzyła nauczycielowi miłego dnia.
- Phi, też mi coś. Ja mu jeszcze pokaże. Nie zadziera się z Lilian Fantine, co to to nie! - uśmiechnęła się i zarzuciła włosami - to co teraz mamy?

-Chemię-spojrzał na plan lekcji, po czym schował go do kieszeni-O tak, dasz radę, w to nie wątpię.
Skierował się do sali chemicznej nieco przerażony tym, że teraz będzie jego jeden z najmniej lubianych przedmiotów. Oby tylko jego nie zapytał nauczyciel.

Weschnęła cicho sama nie będąc pewna czy na pewno da sobie radę. Podążyła odruchowo za chłopakiem rozmyślając jak zemścić się na historyku.

-Jeśli chciałabyś zemścić się na tym nauczycielu-zaczął, widząc minę dziewczyny; skupiona i wściekła, czyli obmyśla zemstę-to polecam papier toaletowy i jajka: jajkami można obrzucić samochód, a papierem owinąć dom czy coś...To tylko propozycja. Możesz też rzucać w jego plecy kulkami z papieru.

Wyrwana z rozmyśleń spojrzała na chłopaka.
- Mówisz poważnie? - spytała zdezorientowana nie wiedząc czy Tom żartuje czy nie.

-Oczywiście, że nie.-roześmiał się lekko-No chyba że te kulki z papieru. Ale to nie byłoby dobrą zemstą, tak myślę. Jeśli chodzi o jajka, możesz spróbować.
Wzruszył ramionami, z uśmiechem obserwując Lily. Przeraził się na samą myśl, że dziewczyna mogłaby tak zrobić. Ta wizja była tak doskonała, jeszcze z nią w roli głównej. Jednak nie chciał jej wprowadzać w życie, to byłoby zbyt ryzykowne.

Lekko uderzyła chłopaka w bok łokciem
- Nie nabijaj się ze mnie - powiedziała - a ile jajek będzie potrzebne? - zapytała po chwili rozważając pomysł chłopaka.

-Stworzyłem potwora...-szepnął z udawanym przerażeniem, po czym zastanowił się, pocierając charakterystycznie pocierając podbródek-Gdzieś tak dwa opakowania, czyli ze dwadzieścia jaje...Dlaczego chcesz to wiedzieć?! Jak cię złapią, to nie chcę zostać wraz z tobą wywalony, rozumiesz?
Po chwili zastanowienia się, dodał:
-Albo trzydzieści jaj, lub nawet czterdzieści, bo dwadzieścia mogłoby jak na ciebie nie starczyć.

Po wysłuchaniu chłopaka uśmiechnęła się od ucha do ucha.
- Może jak od razu wezmę hurtowo 100 sztuk to dostane zniżkę? - mruknęła bardziej do siebie niż do Tom'a - Cóż wcale nie musisz iść ze mną. Postanowione - wzruszyła ramionami i weszła do klasy na ostatnią już dzis lekcje.

-Czyli mogę się spodziewać, że zostanę w tym głupim, ciemnym akademiku sam?-szepnął z autentycznym strachem-Mówię ci, będą kłopoty.
Gdy tylko usiadł na miejscu i się rozpakował, od razu nauczycielka postanowiła przepytywać losowo uczniów. Na szczęście ani jego ani Lily nie wezwała.
"Dobra, ale gdzie ci sprzedadzą hurtowo 100 jajek?"-napisał na marginesie zeszytu-"Stać cię w ogóle na to?"

Uśmiechnęła się szeroko gdy zobaczyła co Tom napisał na marginesie zeszytu. "Pewnie w każdym większym sklepie.. myślę że z pieniędzmi nie będzie problemu" odpisała pośpiesznie.

"Dobra, dobra. Ale jajka trzeba przetrzymywać w lodówce, chyba, że chcesz to zrobić dzisiaj. W sensie zemstę"-odpisał-"Tylko nie kradnij tych pieniędzy. Błagam, przemyśl to jeszcze."

"Jeśli zrobię to dziś może być to podejrzane. Tom ogarnij się nie będę niczego kraść" odpisała i przewróciła oczami pukając się delikatnie w głowę z uśmiechem.

"Pf, okej. Nie czepiam się"-napisał i odwrócił głowę-"Ale to naprawdę głupi pomysł, a zresztą rób co chcesz."
Postanowił się więcej tym nie interesować, dlatego skupił się na nauczycielce chemii i zapisywał notatki.

- Jak zwykle przesadzasz - mruknęła cicho w strone chłopaka, po czym także skupiła się na lekcji.

Zignorował dziewczynę i dalej słuchał nauczycielki, notując dalej w zeszycie. Z ulgą przyjął, że za niedługo lekcja się skończy.

Gdy zazdzwonił dzwonek spakowała się, poczekała za chłopakiem i powoli ruszyła w strone drzwi.

Szybko się spakował i podążył za koleżanką, wciąż na nią nawet nie patrząc. Poprawił plecak i szedł dalej.

Szli w strone akademika milcząc.
- Jaki dziś mamy dzień? - spytała kiedy już weszli do pokoju.

-Środa-odpowiedział, marszcząc brwi-A czemu pytasz?
Położył plecak koło szafy, po czym usiadł na swoim łóżku.

- Nic tak tylko - mruknęła po czym podeszła do szafy wyciągając z niej szare dresy i błękitną luźną bluzkę - mógłbyś mi pomóc z zamkiem? - podeszła do Tom'a odwracając się plecami i czekając, aż go rozepnie.

-Jasne-poczuł się dziwnie, gdy usłyszał jej prośbę, ale pomógł jej z tym zamkiem-Gotowe.

- Dzięki - powiedziała przytrzymując sukienkę, aby się z niej nie zsunęła, po czym zniknęła w toalecie zostawiając chłopaka samego w pokoju.

-Spoko...-mruknął cicho, siadając znowu na łóżku. Wziął książkę do ręki i zaczął ją czytać, jak zwykle.

Dziewczyna postanowiła wziąć długi prysznic. Po jakiś 40 minutach wyszła ubrana w owy dres i bluzkę z mokrymi włosami.

Kątem oka zobaczył, że dziewczyna już wyszła z łazienki. Nie zareagował, tylko przewrócił na następną stronę, która była ostatnia. Po dwóch minutkach zadowolony zamknął książkę i rzucił ją do komody.
-Trzeba będzie załatwić nową.-szepnął cicho, pocierając podbródek.

- To idź do bibioteki - spojrzała na chłopaka, po czym usiadła przy biurku i zaczęła liczyć zadanie z matematyki.

Wziął z plecaka swój zeszyt i książkę, po czym również zaczął odrabiać zadania domowe. Gdy w końcu skończył, postanowił od razu się spakować na następny dzień.

Ciszę w pokoju przerwał dzwonek telefonu Lily. Dziewczyna spojrzała na wyświetlacz i wróciła do dalszych obliczeń ignorując dzwoniący telefon.

-Nie odbierzesz?-szepnął, nie patrząc na nią, tylko gapiąc się na plecak-Wiem, że to nie moja sprawa, ale jestem ciekaw.

- To nikt ważny - odmruknęła i odetchnęła z ulgą kiedy telefon w końcu przestał dzwonić.

-Okej-spojrzał na nią szybko, po czym zawiązał sznurówki butów-Ja wrócę za dziesięć minut.

Kiedy spojrzała na chłopaka w tym samym momencie znów zaczął dzwonić jej telefon. Posmutniała nieco i oparła czoło o dłoń.
- Dobrze - mruknęła nawet na niego nie patrząc, po czym wzięła telefon do ręki i przyglądała się wygaszaczowi.

Wrócił po pięciu minutach, z pustymi rękami. Biblioteki były do bani, tylko lektury, nic ciekawego.
-Jesteś smutna? Coś się stało?-zapytał, patrząc na nią.

W czasie kiedy nie było chłopaka odebrała telefon dla świętego spokoju. Weschnęła ciężko.
- Moi rodzice chcą przyjechać w sobote. - powiedziała zamyślona.

-Och...-popatrzył na nią zdziwiony. "To źle?" chciał już palnąć, ale się powstrzymał. Nie, nie powinien wtrącać się w nie swoje sprawy-Nie martw się, na pewno nie będzie tak źle.

- Będzie gorzej niż źle - uśmiechnęła się krzywo.

-No, to doskonale-klasnął-W końcu jesteśmy obeznani w takich sytuacjach, prawda? Dasz radę, nie przejmuj się, w każdym razie to twoi rodzice, spokojnie. Na pewno nie są tacy źli.
Próbował się uśmiechnąć, ale po chwili podszedł do niej i nieśmiało poklepał po ramieniu.

Podniosła głowę i spojrzała na chłopaka.
- Przygotuj się na siusianie na test narkotykowy - uśmiechnęła się, po czym wstała i zaczęła pakować książki do plecaka.

-A-a-ale...-szepnął, stopniowo zmieniając uśmiech w wyraz zdziwienia oraz przerażenia-Co proszę?
Będzie strasznie, teraz był tego pewny.
-Jakim prawem? Ile oni tu będą?

- Przecież dasz sobię radę! - powiedziała nieco z ironią cytując chłopaka, po czym weschnęła - pewnie tylko kilka godzin, uwierz że to będą najgorsze godziny Twojego życia - zaśmiała się siadając na łóżku.

-O Boże, jak ty tam przeżyłaś?-zapytał ironicznie, patrząc na nią ze zmrużonymi oczyma-Którą mamy godzinę?

Zignorowała pierwsze pytanie chłopaka i wywróciła oczami.
- Dochodzi 21 - mruknęła patrząc na zegarek.

-Doskonale!-krzyknął, biorąc portfel do ręki-Idę na miasto. Kupić ci coś? Idę do księgarni, tutejsza biblioteka jest okropna.

- Nie nie trzeba, dziękuje. I dlaczego tak się wydzierasz? - spojrzała na chłopaka przeczesując ręką włosy.

-Sorka, sorka-mruknął o wiele ciszej tak, aby Lily ledwo go usłyszała. Ubrał czerwony sweter i wyszedł z pokoju.

Popatrzyła z niedowierzaniem na chłopaka nie wiedząc co myśleć o jego zachowaniu. Może hormony mu buzują? Wzruszyła ramionami i opadła na łóżko.

Gdy wrócił pół godziny później, szczęśliwy włożył szybko do szafy dwie książki oraz portfel. Bez słowa wziął spodnie dresowe i czarną koszulkę ze sobą, po czym szybko wszedł do łazienki.

Gdy usłyszała skrzypnięcie drzwi odwróciła się na brzuch chowając twarz w poduszkę.

Po dziesięciu minutach wyszedł z łazienki i zastał dziewczynę z schowaną buzią w poduszce. Cichutko podkradną się do niej i połaskotał ją.

Zdezorientowana szybko odwróciła się na plecy.
- Hej! przestań! - próbowała uciec dusząc się przy tym śmiechem.

-Spokojnie, okej-odparł, zaprzestając tego, co robił-Ale to tylko dlatego, że nie chciałbym poczuć na sobie twojej zemsty.
Uśmiechnął się lekko i usiadł na swoim łóżku, przyglądając się Lily.

Nadal leżała na łóżku z lekko ugiętymi nogami, odwróciła głowę w strone chłopaka.
- Nie zemściłabym się, w końcu jesteś moim współlokatorem - uśmiechnęła się i rzuciła go jaśkiem w ramie.

-Och, jakie to miłe-odrzucił jej jaśka-Chcesz herbaty?

- Pewnie że chce - złapała jaśka i położyła na nim swoją głowę patrząc na Tom'a - jak zakupy w księgarni?

-Niemal wszystkie pieniądze wydane, ale będę miał zajęcie na dwa tygodnie, no może półtora-uśmiechnął się i założył buty-To idę.
Wziął kubki i wyszedł.

- Okej - uśmiechnęła się i ułożyła się wygodniej na łóżku.

Po piętnastu minutach tradycyjnie uderzył lekko nogą w drzwi, aby dziewczyna mu otworzyła. Był wkurzony, bo wylał sobie na rękę nieco wrzątku. Oraz na podłogę w kuchni.

Po usłyszeniu pukania jak zwykle poszła otworzyć drzwi.
- Coś nie tak? - spojrzała na zdenerwowanego chłopaka.

-Wylałem wodę w kuchni, ale co tam.-wszedł do pokoju i postawił kubki na biurku.

- W kuchni powiadasz? - spojrzała na jego rękę i zaczęła szukać w komodzie maści na oparzenia.

-Owszem-przypatrywał się, jak szuka czegoś w komodzie. Usiadł na swoim łóżku.

Gdy w końcu znalazła to czego szukała usiadła obok chłopaka, ujęła jego dłoń w swoje i delikatnie posmarowała oparzenie.

-Głupio się czuję, bo to zazwyczaj chłopak jest tym opiekuńczym...-mruknął, czując, jak jego policzki stają się ciepłe-Dzięki.

- Czyli powinnam być zimną suką? - uśmiechnęła się i poczochrała mu włosy po czym wstała i schowała maść.

-Och nie, wolę cię taką, jaka jesteś-odparł, uśmiechając się i delikatnie przygładzając włosy.

- A jaka jestem? - usiadła na swoim łóżku naprzeciwko chłopaka z kubkiem herbaty w rękach.

-Och, to trudne pytanie. Po co chcesz to wiedzieć?-zapytał, podnosząc brew-Jesteś miła i nieco impulsywna, chyba. Jakby...chyba lubisz dobrą zabawę. I herbatę. Nie umiem opisywać ludzi, nie patrz tak na mnie...
Spojrzał na nią szybko i po chwili złapał ją za policzki.
-Masz ładne oczy-powiedział szybko i mechanicznie, niczym robot. Patrzył na nią chwilę, dokładniej prosto w oczy, nic więcej nie mówiąc. Po chwili wstał z łóżka i poszedł do biurka, aby napić się kawy.

Zarumieniła się kiedy chłopak złapał ją za policzki.
- Tak tylko chciałam wiedzieć.. no i dziękuje z miłe słowa - upiła kilka łyków mając nadzieje, że dzięki temu czerwone rumieńce zejdą z jej twarzy.

-Och...-mruknął, wciąż na nią nie patrząc, tylko popijając kawę. Czuł się głupio, a na dodatek miał rumieniec na policzkach-Nie ma za co.

Dopiła do końca herbatę i odstawiła pusty kubek na komodę obok łóżka.
- Cóż chyba już pora spać - mruknęła zakłopotana przerywając ciszę między nimi.

-Dobranoc.-mruknął szybko dopijając kawę jednym łykiem. Odstawił kubek i wyłączył światło. Doczołgał się do swojego łóżka, próbując się nie wywalić, po czym się położył.

- Dobranoc.. - odmruknęła.
Jednak dziewczyna nie mogła zasnąć, leżała nieruchomo gapiąc się w sufit przez pół nocy.

Wydawało mu się, że dziewczyna śpi. Leżała cały czas nieruchomo. Nie mógł spać, czego zazdrościł dziewczynie. Miał zamiar się wymknąć z pokoju, ale chwilę odczekał, aby upewnić się, że dziewczyna śpi.
Spojrzał szybko na budzik i dyskretnie wyszedł z pokoju.

Kiedy kątem oka zarejestrowała jakiś ruch, delikatnie obróciła głowe w tamtą strone. Kiedy usłyszała kroki zdała sobie sprawe, że to Tom. Nie zastanawiając się długo narzuciła długi czarny sweter i najciszej jak umiała wymknęła się z pokoju za chłopakiem.

Poszedł szybko do tego ogrodu, w którym był parę nocy temu z Lily. Miał nadzieję, że wychodząc z pokoju, nie obudził koleżanki. Na dworze nie było tak ciepło, jak ostatnio, ale nie zraził się tym. Nie chciał zostawać w pokoju, nie mogąc zasnąć. Wdychał świeże powietrze, delektując się samotnością.
Czasami, w dzieciństwie się tak przechadzał. Pod oknem miał duże drzewo, wychodził przez okno, potem po drzewie i gotowe.
Po chwili poczuł się jakby śledzony, ale to zapewne było złudzenie. Wzruszył ramionami i szedł dalej.

Lily obserwowała wszystko ostrożnie zza budynku, bowiem nie chciała być zauważona przez chłopaka. Stwierdziła, że skoro wymknął się w nocy to miał dość jej towarzystwa i wróciła wolnym krokiem do pokoju.

Po pół godzinie siedzenia na polu, gdy zrobiło mu się niewyobrażalnie zimno, wolnym krokiem ruszył w stronę pokoju. Pocierał ramiona, co i tak było bez sensu, dlatego do razu zaprzestał. Wślizgnął się bezszelestnie do pokoju i zamknął lekko drzwi tak, aby Lily się nie zbudziła. Miał nadzieję, że nie zauważyła jego nieobecności, ale na szczęście dziewczyna wciąż leżała na łóżku. Szybko wszedł pod kołdrę i wciąż starał się zasnąć, bez skutku.

- Wszsystko w porządku? - zapytała cicho kiedy chłopak położył się w łóżku. Nadal na niego nie patrzyła, tylko gapiła się w sufit.

-Och-zdziwił się słysząc koleżankę. Popatrzył na nią i zorientował się, że ona gapi się w sufit-Tak, tak. Nie mogę spać, przepraszam, że cię obudziłem.
Pomyślał, że ją obudził, bo w końcu wcześniej wydawała się taka spokojna, nieruchoma. Jakby spała.
-Ej, coś się stało?-zaniepokoił się, chociaż sam nie wiedział dlaczego. Może coś złego jej się śniło?

- Nie obudziłeś mnie, nie przejmuj się - przewróciła się na bok i podkuliła nogi pod brodę rozmyślając - nie nic się nie dzieje, wszystko ok.. - przetarła zmęczone oczy.

-Okej. Ciesze się, że wszystko dobrze, no więc...Branoc-mruknął, po czym odwrócił się. Teraz widział zarys szafy. Postarał się zasnąć, ale jak to w zwyczaju było, nie udało mu się.

- Taa.. dobranoc - mruknęła zrezygnowana próbując zasnąć.

Nie ruszał się, nie chcąc, aby przeszkadzał jej we śnie skrzypieniem łóżka. Obrócił szybko głowę i spojrzał na nią, po czym z powrotem zajął się obserwowaniem szafy.

- Co ty owsiki w tyłku masz? - zaśmiała się obserwując poczynania chłopaka.

-Pf, pf-mruknął, marszcząc brwi i przewracając się na drugi bok-A ty co? Tak się składa, że nie mam.
Popatrzył na nią śmiejącą się i sam się lekko zaśmiał.

Słysząc oburzenie chłopaka jeszcze bardziej chciało jej się śmiać jednak zdusiła śmiech i tylko się uśmiechnęła.
- A co ja? - spytała nie rozumiejąc o co chodzi, nucąc cicho piosenkę Lemon "Scarlett"

-Nic, nic-zaśmiał się-Tak mi się powiedziało. Co tam nucisz?
Chciał jej powiedzieć, że ładnie śpiewa, ale od tego epizodu z oczami był zbyt speszony.

- Akurat, bo uwierze - mruknęła pod nosem pokazując białe zęby. - "Świetnie cie rozumiem, zaczęliśmy źle.
Co ty ze mną masz, w co ty ze mną grasz?" - zanuciła patrząc na Tom'a

Zadecydował powiedzieć jej komplement:
-Całkiem nieźle śpiewasz-uśmiechnął się szeroko i słuchaj dalej, jak dziewczyna śpiewa.

- Tylko tak mówisz - machnęła ręką i okryła się szczelniej zasłaniając rumieniec.

-Tak, jasne. Podlizuję ci się tylko, bo jestem w tobie zakochany-mruknął sarkastycznie, co oczywiście nie było prawdą, tylko żartował.

Rzuciła go poduszką w twarz.
- Śpij już lepiej gamoniu - uśmiechnęła się.

-Pf, sama śpij, śpiewający gamoniu-odmruknął, odrzucając jej poduszkę.

Pokazała mu język mając nadzieje że w ciemności tego nie zauważy.
- Chciałabym - odmruknęła.

-Widziałem to-powiedział, sam wystawiając jej język-A coś się dzieje? Nie możesz zasnąć?

- Kurde. - mruknęła pod nosem wywracając oczami - Sama nie wiem co sie dzieje, no jak widać nie mogę - wzruszyła bezradnie ramionami.

-Okej, spokojnie. Policz baranki, może pomoże.-powiedział, jak najbardziej próbując wyrazić współczucie.

- Okej. No więc jeden baranek leży po mojej prawej. - próbowała zaczepić chłopaka.

-Och, jak uroczo, ciesze się, że tak uważasz-odpowiedział, rzucając w nią swoją poduszką.

- Osz ty, chcesz wojny? - powiedziała z uśmiechem po czym podbiegła do chłopaka i zaczęła na oślep okładać go poduszką. Wiedziała, że nie ma zbyt wiele siły, ale pomimo to rzuciła się na silniejszego, w sumie jak zwykle.

-Owszem!-wziął własną drugą poduszkę i stanął na łóżku, waląc dziewczynę poduszką. Również się uśmiechnął, starając się nie stracić równowagi-Pierwsza zaczęłaś!

Chwiejąc się również wstała, aby być na równi z Tom'em nie przestając wymachiwać biedną poduszką. Przy jednym z silniejszych uderzeń zachwiała się i runęła na chłopaka z piskiem.

-Nic ci nie jest?!-zapytał szybko, zmartwiony. Głowa zwisała mu z łóżka tak, że szafę widział do góry nogami, czując napływającą krew do głowy. Dziewczyna leżała na nim, on zaś się o nią martwił-Ej, wszystko dobrze?

- Spokojnie, nic mi nie jest.. miałam miękkie lądowanie - uśmiechnęła się po czym złapała chłopaka za ręcę pomagając mu usiąść na łóżku - raczej to ja powinnam zapytać czy nic ci nie jest w końcu nie waże 5kg.

Coś tam burknął, przeczesując włosy ręką.
-Nie, spokojnie, nic mi nie jest-mruknął cicho, mrugając-Dzięki za pomoc.

- Mam nadzieje że nie nabiłam ci guza - zaśmiała się i upewniając się obejrzała go z każdej strony.

-Spokojnie, nic mi nie jest-mruknął zarumieniony, starając się nie patrzeć na nią. Oczywiście, aby się nie zorientowała, że znowu się rumieni.

Przyglądając się mu nie zauważyła żadnej zmiany.
- Okej. A ile widzisz palcy? - usniosła w górę trzy palce

-Trzy?-bardziej zapytał niż powiedział-Po co bawisz się w takie durnoty? Przecież powiedziałem ci, że nic mi nie jest.

- To było pytanie? Chce mieć całkowitą pewność że nic Ci nie jest, może miałeś wstrząs mózgu? - przeraziła się i jeszcze uważniej zaczęła mu się przyglądać.

-Przerażasz mnie. Tak, spokojnie, to nie było pytanie. Trzy.-powiedział stanowczo, patrząc jej w oczy. Pokazał jej trzy palce-Widzisz? Umiem liczyć. I całkiem nieźle widzę.

- No dobrze, dobrze wierzę Ci - mruknęła, po czym ziewnęła zasłaniając usta jedną ręką, a drugą przecierając oko.

-Te, królewno, śpiąca jesteś, co? Idźmy już spać, może ci się uda zasnąć-powiedział, uśmiechając się do niej lekko.

Szybko powstrzymała dalsze ziewanie i spojrzała na chłopaka.
- Wcale nie jestem śpiąca, a już na pewno nie jestem królewną - ostatkami sił przyłożyła mu poduszką, czego pewnie chłopak nawet nie poczuł.

-Widzę to po tobie, jesteś pełna energii-odparł, marszcząc brwi i sam przyłożył jej lekko poduszką.

- Znów zaczynasz? - uśmiechnęła się- no pewnie, zobacz mam mnóstwo energii! - powiedziała po czym znów skrycie zięwnęła

-Dobrze, okej, nie wątpię w twój brak energii, tak?-roześmiał się, widząc, jak skrycie ziewa. Nie chciał pokazać, że widzi to, jednak połaskotał ją szybko.

- Tom, dobra wiem, że to widziałeś.. i przestań wykorzystywać to że mam łaskotki! - zaśmiała się i uciekła na drugi koniec łóżka wystawiając wyciągniętą stope w jego strone - nie zbliżaj się - uśmiechnęła się starając się aby zabrzmiało to groźnie, choć raczej jej to nie wyszło.

-Och, okej, nie będę się zbliżać. Ale wiesz, twoje złowieszcze "Nie zbliżaj się" nie było zbyt przekonujące-roześmiał się.

Niepewnie opuściła stope, mając nadzieje, że nie zostanie ponownie wyłaskotana, ani nie oberwie poduszką.
- Pfff.. -zasłoniła twarz i znów zięwnęła, niestety była zbyt uparta aby pójść spać.

-Widzę, że jesteś zbyt uparta, aby iść spać. To co-wyciągnął z komódki karty-Chcesz zagrać?

- Nie umiałabym spać wiedząc że Ty nie śpisz - pokazała mu język - pewnie że chcę - przysunęła się nieco bliżej i usiadła po turecku.

-Och, jakie to wielkoduszne. Dobra, gramy.
Podzielił talię na dwie kupki i jedną z nich podał koleżance, po czym zaczęli grać.

- Testujesz moją wytrzymałość czy jak? - uśmiechnęła się i dała mu pstryczka w nos, tym razem niestety przegrywała, była zbyt śpiąca aby się skupić na grze.

-Możliwe, że tak jest. I auć, to bolało!-powiedział-To co, gramy dalej, czy odpuszczasz? Jak chcesz, to przemyj sobie twarz zimną wodą.

- Bo miało boleć - uśmiechnęła się wrednie - dobra, może pomoże - wtała i poczłapała do łazienki.

-Powinno pomóc...-mruknął, przyglądając się z nudów kartom do gry.

Po kilku sekundach wyszła przerażona z łazienki i usiadła z powrotem na miejscu.
- Chyba sobie jednak odpuszczę - wzdrygnęła się przypominając sobie widok, który zastała w umywalce.

-Co się stało?-zapytał nieco zirytowany, wstając z łóżka.

- Chyba znów mamy nowego współlokatora - podciągnęła nogi pod brodę.

-Och, spokojnie-wystawił jej język i poszedł do łazienki-Duży jakiś ten lokator.
Wrócił do pokoju, znalazł jakąś starą gazetę i wziął swój kubek, po czym poszedł z powrotem zająć się lokatorem.
-Otwórz okno, to go wywalę!

- Łatwo powiedzieć - mruknęła otwierając okno - jutro kupię coś na to świństwo.

-Oj spokojnie, spokojnie. Od czego masz mnie?-powiedział z chytrym uśmieszkiem, podnosząc kubek, pod którym był intruz i wyrzucił go na pole, po czym zamknął okno. Otrzepał ręce i usiadł na łóżku.

- Kolejny powód, aby nie spać - obserwowała poczynania chłopaka z bezpiecznej odległości.

-Ok, jak chcesz-powiedział, patrząc na nią-To co masz zamiar robić?

- Myślałam że ty masz jakiś genialny pomysł w zanadrzu - powiedziała bawiąc się swoimi włosami - którą mamy godzine?

Jest czwarta rano, piękna pora na balowanie. Nie mam pomysłu, przykro mi.
Patrzył, jak bawi się włosami, co wyglądało tak uroczo i dziecinnie.

W końcu spojrzała na chłopaka.
- Jakoś nie wyglądasz mi na kogoś kto baluje do rana - uśmiechnęła się.

-Bo nie jestem taki-również się uśmiechnął i spojrzał na nią-Ty również mi na taką nie wyglądasz.

- Jakoś nie przepadam za pijanymi i napalonymi facetami - zachichotała cicho wyobrażając sobie pijanego Tom'a.

-Piona! Ja nie przepadam ogólnie za pijanymi ludźmi, czyli jesteśmy w tej kwestii...Ej, co tak chichoczesz?
Skrzywił się lekko, ale potem uśmiechnął się, unosząc lewy kącik ust do góry.

Usiadła wygodniej na łóżku.
- Czyli napalone dziewczyny Ci odpowiadają? - zakryła usta ręką zduszając jeszcze większy chichot.

-Nigdy, wypluj to zdanie z ust-odmruknął, patrząc na nią groźnie i marszcząc brwi. Co jej siedzi w głowie?

Podeszła do niego i delikatnie poklepała go po policzku.
- Oj no już spokojnie, podpuszczam Cię tylko - uśmiechnęła się

-No ja myślę-odpowiedział się, patrząc jej w oczy i zastanawiając się, co miała na myśli. Nie zechciał jednak zapytać jej wprost.

Podeszła do swojego łóżka i położyła się na brzuchu obserwując chłopaka.

Wzdrygną się, czując na sobie jej wzrok.
-No ci się tak patrzysz, jak lew na swoją ofiarę?-mruknął.

- Mrau - zamachnęła ręką niczym kot po czym się zaśmiała - tak tylko Ci się przyglądam.

Coś tam burknął, po czym wyciągnął z szafy książkę i zaczął ją czytać, próbując się oderwać od tych hipnotyzujących oczu.

- Co sobie tam mruczysz? - spytała zaciekawiona nadal się w niego wpatrując.

-Nic-odburknął, wciąż czytając książkę. Przewrócił na kolejną stronę.

- No dobrze Panie marudo, już się nie odzywam i daję Ci spokój - pokazała język i ułożyła się wygodnie na plecach.

-Och, królewna w końcu chce iść spać?-mruknął.

- Może? I przestań mnie tak nazywać, bo następnym razem dosypie Ci czegoś do kawy - powiedziała zachowując poważny ton.

-Okej, okej. Przepraszam, branoc-mruknął, tym razem patrząc na nią-Jakbyś miała dostęp do takich rzeczy-dorzucił o wiele, wiele ciszej, tak, aby nie usłyszała.

Westchnęła cicho zamykając oczy. Po jakiś 20 minutach w końcu zasnęła na dobre.

Po chwili zauważył, że dziewczyna zasnęła. Uśmiechnął się lekko i znowu zaczął czytać. Próbował zasnąć, ale znowu mu nie wyszło.

Lily nadal spała spokojnie niczego nieświadoma.

Wciąż spokojnie czytał książkę, a Lily nadal się nie budziła. Pilnował czasu, aby nie zaspała na lekcje.
Koło piątej trzydzieści jego ciało nagle przypomniało sobie, że w ogóle nie spał całą noc. Po półgodzinnej walce z zamykającymi się oczyma, zasnął z książką otworzoną na jego twarzy.

Kiedy się obudziła zegarek wskazywał na 7:15 jej wzrok powędrował w stronę łóżka Tom'a. Widząc śpiącego chłopaka lekko się uśmiechnęła, przewróciła się na drugi bok i spała dalej.

Spał dalej, umysł nie raczył mu umilić tego snami.

Kiedy przebudziła się po raz drugi była 10:00 przetarła oczy jednak nie chciało jej się wstać.
- Tom.. - zawołała nieco zachrypniętym i zaspanym głosem.

Wciąż spał smacznie, odrabiając noc bez snu.