Fabuła: dla dziewczyn.
Jesteśmy zwykłymi nastolatkami uczącymi się w technikum. Jesteśmy najlepsze w klasie i z łatwością dostajemy się na praktyki zagraniczne we Włoszech.  Po przybyciu do hotelu okazuje się, że zaszły pomyłki i musimy być w pokoju z chłopakiem, którego nienawidzimy. Nie da się nic zrobić i jakoś musimy przetrwać ten miesiąc. Wyniknie z tego jeszcze większa nienawiść, przyjaźń czy może miłość?
Fabuła: dla chłopaków.
Chodzimy do technikum, ale nie jesteśmy najlepsi w nauce. Nie wiemy jakim cudem dostajemy się na praktyki. Po przybyciu na miejsce okazuje się, że musimy dzielić pokój z dziewczyną, która kiedyś - na początku szkoły - nam się podobała. Teraz nie wiadomo dlaczego to to uczucie powraca. Nie wiemy jak to możliwe. Przecież kochamy nasze dziewczyny, które zostały w kraju. Co wyniknie z tej sytuacji?

Karta:
Imię:
Nazwisko:
Wiek:
Wygląd:
Charakter:
Hobby:
Inne:

Dziewczyny:
~ Luna
~ Mig
Chłopaki:
~
~

______________________


Karta:
Imię:   Luna Lua
Nazwisko: Selvaggia
Wiek: 17
Wygląd:

Charakter: w grze
Hobby: Fotografia, blogowanie.
Inne: Nie wyobraża sobie życia bez swojego kota - Puszka.

Karta:
Imię: Markus
Nazwisko: Hard
Wiek: 18
Wygląd:
Charakter: zobaczymy
Hobby: fotografia, motory.
Inne: w grze

Karta: Miguseg
Imię: Ruby
Nazwisko: Koranii
Wiek: 17 
Wygląd: Tam (nie pali , więc proszę nie sugerować się obrazkiem )
Charakter: WG
Hobby: rysowanie, kompozycje, fortepian, koszykówka.
Inne: WG

Karta:
Imię: Leon
Nazwisko: Lancester
Wiek:17
Wygląd:
Charakter:  wg
Hobby: rysowanie, książki, muzyka
Inne: Lubi żelki i kawę.

Zaczynamy od tego jak wprowadzamy się do naszych pokoi w hotelu.
___

Luna z aparatem na szyi wchodziła powoli po schodach do hotelu. Została w tyle, ale nie przeszkadzało jej to. Nie mogła nacieszyć oczu tymi pięknymi widokami. Weszła do budynku i dzięki recepcjonistce skierowała się we właściwą stronę.

Markus właśnie wszedł do pokoju, dosyć przestronnego, dobrze oświetlonego światłem dziennym. Wyciągnął aparat z plecaka i podszedł do drzwi balkonowych, wyszedł na balkon i zrobił zdjęcia okolicy.

Ruby stała w obok biurka recepcjonistki , rozglądając się w kołu , nie mogła sobie uświadomić , że jest we Włoszech.  Po chwili stania zdecydowała , że ruszy do pokoju. Wolnym krokiem skierowała się w stronę pokoju.

Leon siedział w swoim pokoju i czytał. Tak, zdążył już sfotografować widoczki, wysłać je do wszystkich znajomych (których nie miał) i mógł się delektować samotnością.

Dziewczyna stała przed drzwiami od pokoju  - No to wchodzimy - powiedziała do siebie kładąc dłoń na klamce.  Szybkim ruchem otworzyła drzwi i wgramoliła się do pokoju.

Lua weszła na drugie piętro i skierowała się do wyznaczonego pokoju. Powiedziano jej, że osoba, z którą będzie mieszkać wzięła już klucz. Dziewczyna otworzyła drzwi i weszła. Poczuła delikatny podmuch dobiegający z otwartego balkonu.

Markus wysłał zdjęcie widoków swojej dziewczynie i wrócił do pokoju i zaniemówił. Po chwili oprzytomniał
-Co Ty tu robisz?- zapytał patrząc na nią.

Chłopak usłyszał jak drzwi się otwierajął i zobaczył dziewczynę stojącął w drzwiach.
-Pomyliłaś pokoje, czy jak?-krzyknął ze zdziwieniem.

- Em raczej nie - mruknęła patrząc się na chłopaka. - I nie musisz krzyczeć - dodała wjeżdżając walizką do pokoju.

- Nie, nie. Co TY tu robisz? - zapytała lekko zdenerwowana. - Chyba pomyliłeś pokoje. - powiedziała stanowczo odkładając torbę na podłogę.

-No wybacz-odparł z lekkim poirytowaniem-Ale będę krzyczeć, kiedy mi się podoba.
Spojrzał na nią i wstał, marszcząc brwi.
-A ty tu co robisz? Wymiana? Wakacje?-spytał.

- No dobra jak tam sobie chcesz - powiedziała zamykając nogą drzwi - Praktyki - dodała patrząc się na chłopaka z dziwną miną.

-Byłem pierwszy, więc raczej Ty pomyliłaś- powiedział zdenerwowany siadając na łóżku

- Nie, nie, nie. Ja zostałam pokierowana tutaj przez uprzejmą panią z recepcji. Powiedziała, że mam kierować się do pokoju 66. A jeśli dobrze widzę - cofnęła się do drzwi i wskazała na złote liczby - TO jest pokój numer 66.

-A ja dostałem klucze od miłej pani z recepcji do pokoju 66, a jak dobrze zauważyłaś to jest pokój 66- mruknął i wyjął z kieszeni klucze i zaczął się nimi bawić

- Ja tu zostaję - powiedziała stanowczo po czum usiadła na najbliższym łóżku. - To jest mój pokój i nigdzie się stąd nie ruszam. - skrzyżowała ręce i siedziała tak wyprostowana.

-Ja też raczej nie mam zamiaru rezygnować z tego pokoju. Z tego co zdążyłem się zorientować to jest jedyny pokój z balkonem po tej stronie hotelu- powiedział i spojrzał w sufit

- No to mamy problem - mruknęła ze wzrokiem wbitym w ścianę naprzeciw siebie.

-Ja tam problemu nie widzę i mam nadzieję, że będziemy tu spędzać jak najmniej czasu- mruknął i wyszedł na balkon

- Ja tak samo - warknęła i wstała. - Idę to jakoś naprawić. Muszą Cię gdzieś przenieść - dodała głośniej, by chłopak usłyszał po czym wyszła z pokoju.

-No chyba nie!- warknął i dogonił ją- Jeżeli chcesz to Ty się wynosisz z pokoju, bo w sumie to TY robisz problemy- warknął

- A dlaczego to Ty się nie wyniesiesz? - Stanęła i zapytała gwałtownie - W ogóle dlaczego Ty tu jesteś? Nie powinno Cię tu być. I osobą, która opuści nasz pokój będziesz na pewno TY - przy ostatnim wyrazie wskazała na niego palcem.

-Bo mam ochotę siedzieć na TYM balkonie i robić zdjecia TEMU widokowi- powiedział patrząc na nią- Poza tym jestem tu, bo musiałam. I wyniesiesz się TY, bo ja mam klucze i byłem pierwszy.

- No chyba nie! - krzyknęła i zaczęła wycofywać się do pokoju. - Ja tu zostaję. To mój pokój, a Ty rób sobie co chcesz.

-Potrzebujesz w czymś pomocy?-spytał Leon.

-Skoro ja mam kluczę, a Ty siedzisz w pokoju, a ja mam swoje szcześcię- pokazał na aparat- To papa- powiedział i zamknął drzwi

- No chyba sobie... -zerwała się do drzwi - żartujesz! - dokończyła uderzając pięścią w drzwi. - Ty patafianie! - krzyknęła ze złością.

-Coś mówiłaś bo nie słyszę... Ten TWÓJ pokój jest chyba dźwiękoszczelny- krzyknął siadając na podłodze w korytarzu

- Nienawidzę Cię! - krzyknęła chodząc w kółko obok drzwi. - Jeszcze tego pożałujesz.. - mruknęła, a jej wzrok zatrzymał się na torbie z rzeczami chłopaka. - Masz coś ważnego w swojej torbie? Mam nadzieję, że nie. Idę się przewietrzyć. Z Twoją torbą. Na balkon. - wymówiła z naciskiem każde słowo po czy zrobiła to co powiedziała. Gdy wyszła otuliło ją ciepłe powietrze.

-Nic cennego nie mam... Wszystko co cenne jest ze mną- powiedział i wyszedł z hotelu i stanął mniej więcej pod balkonem

Dziewczyna rzuciła torbę na podłogę i podeszła do barierki. Podziwiała piękne widoki miasta rozciągające się dookoła. Spojrzała w dół i dostrzegła chłopaka. - Więc nie będziesz miał nic przeciwko jak trochę pomyszkuję? - zapytała tak by słyszał.

-Niee- powiedział i wzruszył ramionami patrząc na nią trochę oświetlony słońcem

Dziewczyna wróciła po torbę i zaczęła przeglądać jej zawartość. Po chwili znudzona wzięła pierwsze lepsze ubranie i wyrzuciła przez balkon - Nudny jesteś. Tu nie ma nic ciekawego.. - westchnęła i odwróciła się by odrzucić torbę. - A co to takiego..? - zapytała siebie samą, gdy jej wzrok padł na czarny plecak leżący w pokoju. Wróciła się po niego.

-Nie nudny tylko chwyciłaś, za złą torbę- zaśmiał się i łapał lecące spodnie- Nie ruszaj plecaka!- krzyknął i wrócił do budynku, wszedł do pokoju i zamknął drzwi od środka

Dziewczyna zdążyła dobiec do plecaka i chwycić go zanim chłopak wbiegł do pokoju. Uciekła z nim na drugi koniec pomieszczenia blisko wyjścia na balkon i uśmiechnęła się do nowego współlokatora. - Czyżbyś coś ukrywał? - drażniła się odsuwając powoli plecak.

-Tak, moją dziewczynę na tapecie- wywrócił oczami- Nie... ale raczej nie powinnaś ruszać cudzych rzeczy- powiedział i złapał za jej torbę

- Hm.. myślę, że znajdzie się coś lepszego od zdjęcia Twojej panny - mruknęła i odsunęła plecak. Zauważyła, że chłopak ma jej torbę - A bierz sobie i szukaj. Nic tam nie znajdziesz poza ubraniami i pewnie jakimś tamponem. - dodała mimowolnie - Psst..Jeśli to Cię nie przestraszy - dodała rozbawiona szeptem.

-Och... myślę, że znajdę koronkowę majtki, albo stringi- uśmiechnął się- Zostaw plecak, ja zostawię torbę...

- Jeśli kawałek materiału Cię podnieca to mogę Ci nawet oddać jedną parę - odgryzła się i spojrzała na niego z uśmiechem. - Zainteresowany? - zapytała unosząc jedną brew.

-A będę mógł ten kawałek materiału z ciebie ściągnąć to bardzo zainteresowany, bo kawałków materiałów już mam, bo moja dziewczyna często je zostawia- zaśmiał się

- Nie jestem pewna, co na to Twoja dziewczyna powie.. Chyba nie byłaby zadowolona, że jej ukochany, jedyny, wspaniały, bla bla bla... chłopak proponuje mi coś takiego! - powiedziała z udawanym oburzeniem.

-Jest daleko, nawet bardzo i raczej się nie dowie- powiedział- No chyba, że jej powiesz, ale wtedy siedzimy w tym razem- uśmiechnął się złośliwie

- A jeśli Powiem? Myślę, że nie będzie zadowolona... - udała zamyśloną. To droczenie z nim nawet jej się podobało.

-Wiesz... Jeżeli to wyjdzie poza te 4 ściany to ani ja, ani Ty nie mamy życia w tej szkole- uśmiechnął się złośliwie

- Jakie życie szkolne? Ja jedyne co mam w szkole to naukę - zażartowała.

-Uważaj, bo Ci uwierzę.... Koleżaneczki kujonki, pewnie Cię znienawidzą za to że odbiłaś chłopaka dziewczynie i jeszcze ją okłamujesz...- powiedział i uniósł brew

- Haha ja odbiłam? - zapytała zaskoczona słowami chłopaka. - Nikogo nie zamierzam odbijać. - dodała poważnie. - A poza tym.. - zaczęła - mam chłopaka. - dokończyła odwracając wzrok.

-Mhm jasne... To będzie też i zdrada... To się zbiera- uśmiechnął się złośliwie i postawił jej torbę na podłodze

- Nie będzie żadnej zdrady - powiedziała stanowczo nie wypuszczając plecaka z dłoni. - Nawet nie chcę o tym myśleć.

-Ale chcesz mi oddawać swoje majtki... A jest to równoznaczne ze zdradą- zaśmiał się i podszedł do niej

- O nie, nie. Nie zgonisz tego na mnie. Sam zacząłeś. - odparła po czym odłożyła plecak na jego łóżko. - Proszę bardzo. Idę chyba na miasto. Szkoda tracić czasu na stanie tu. - zauważyła.

-Idę z Tobą... Może będzie ciekawie- powiedział i złapał za plecak- to idziemy?

- Em chyba nie - powiedziała siadając na pobliskim łóżku . - Chociaż właściwie mam pytanie. Używasz może tej szafy ? - zapytała zerkając na chłopaka.

- A czy ja powiedziałam, że idę z Tobą lub Ty ze mną? - zapytała biorąc aparat i plecaczek.

-Niee... ale jak się zgubisz?- zaśmiał się- Lepiej będzie jak pójdziemy razem, będzie bezpieczniej

- Jak się zgubię to będzie mój problem. Nie pójdę najwyżej jutro na pierwszy dzień pracy. I tak nikt pewnie nie zauważyłby - wzruszyła ramionami i skierowała się do drzwi.

-Idę z Tobą... Bo jak jutro się nie pojawisz to pomyślą, że Cię przywiązałem do łóżka... albo zabiłem- zaśmiał się

- Nie. Nie pomyślą tak. Nie bądź taki pewny siebie - powiedziała z lekką nutką znużenia.

-Jestem, bo mogę.- uśmiechnął się podnosząc brew

Dziewczyna westchnęła tylko na to co robi chłopak, poprawiła plecak na ramionach i wyszła zakładając okulary przeciwsłoneczne.

Markus założył swoje ciemne ray bany i wyszedł za dziewczyną
-To gdzie idziemy?

- Tam gdzie zaprowadzi nas serce - powiedziała schodząc po schodach i wychodząc z budynku.

-Och, jakie to słodkie- powiedział idąc za nią poprawiając plecak na ramieniu

- Czasem mi się udaje - przyznała. Skręciła w pierwszą uliczkę po prawej.
- Ja to bym coś zjadła.. Jakieś gofry.. naleśniki.. lody! - krzyknęła na widok malutkiej lodziarni. - Tak. Mam ochotę na lody. Co Ty na to by rozpocząć ten pobyt od małych słodkości? - zapytała spoglądając na chłopaka.

-Tak! jestem za! I ja stawiam- powiedział uśmiechają się do niej. Wszedł do lodziarni- To na jakie masz ochotę?- zapytał

- Skoro jesteś taki chętny... - wzruszyła ramionami i wskazała drogę. - Zaoszczędzę przynajmniej trochę hah - zaśmiała się i weszła do lodziarni.
- Hm.. mam ochotę na... - zastanowiła się przeglądając wiele smaków. - Może tak tradycyjnie te - wskazała na czekoladowy smak.

-Tylko jedną gałkę? Czy szalejesz i chcesz więcej?- zaśmiał się przeglądając smaki lodków

- Zaskocz mnie i wybierz drugą - stwierdziła wyciągając aparat z plecaka.

-Poproszę dwa lody po dwie gałki. W jednym będzie czekolada i...- spojrzał na dziewczynę- pomarańcza, a w drugim czekolada i cytryna- facet, który nakładał lody podał Markusowi dwa rożki. Chłopak zapłacił i podał jeden rożek dziewczynie

Gdy chłopak zamawiał Luna włączyła i nastawiła aparat. W momencie, kiedy podawał jej lody ona pstryknęła zdjęcie i szepnęła z tryumfem - Mam Cię.
Powiesiła aparat na szyi i wzięła lody dziękując chłopakowi.

-Ej no! Nie po oczach tym fleszem!- krzyknął przez śmiech- A więc gdzie dalej idziemy?

- Teraz Ty coś wymyśl. - mruknęła próbując lody. - Mmm.. dobre - szepnęła wychodząc z lodziarni i czekając na chłopaka.

Nagle z nieba zaczął kapać deszcz najpierw delikatnie, a potem coraz bardziej
-Chodź bo zmokniemy- zaśmiał się i złapał ją za rękę i razem pobiegli w stronę hotelu

- Mój aparat! - pisnęła wraz ze śmiechem dziewczyna, ale pobiegła za chłopakiem. - Czekaj! - krzyknęła, gdy zauważyła jakiś daszek pod którym mogła się na chwilę ukryć. Zatrzymała się i zaczęła chować aparat.

-Oj no tak, najważniejszy życiowy przedmiot- powiedział ze zrozumieniem, kiedy dziewczyna schowała już swój skarb, pobiegł dalej w stronę hotelu

- Czy to miała być kpina? - zapytała spoglądając na niego. Gdy schowała już aparat zaczęła biec za chłopakiem.

-Nie całkiem szczere zrozumienie- powiedział dobiegając do hotelu